...στην πραγματικότητα η απόφαση έβραζε στο κεφάλι μου για πολύ καιρό. Πολλές και διάφορες καμπάνες χτυπούσαν...
Απο απλά πράγματα, όπως το γεγονός οτι δεν έβρισκα ρούχα, μέχρι το οτι δεν μπορούσα να ανέβω ένα όροφο σκαλοπάτια χωρίς να λαχανιάσω...
μέχρι τα αποτελέσματα μιας γενικής αίματος (που έγινε για άσχετο λόγο) που έδειξε ανεβασμένο ζάχαρο, στα πρόθυρα διαβήτη.
Συνδιασμένα με την αυταρέσκεια μου... οπου ΔΕΝ μου άρεσε αυτό που έβλεπα στις φωτογραφίες...
Εχετε ακούσει το ανέκδοτο που λέει οτι "άρχισα να ανησυχώ οταν κατι οικολόγοι άρχισαν να με σπρώχνουν προς το νερό"? Ε, σε καποιο σημείο άρχισα να κοιτάζω μήπως εμφανιστει καμμιά ομάδα απο οικολόγους και με περάσουν για φώκια!
Ολα αυτά μαζί, με έφεραν σε ένα γυμναστήριο.
Ισως και να ήταν μια μινι κρίση της μέσης ηλικίας (είχα "μόλις" πατήσει τα 41)
Ισως να ήταν οτι ήθελα να κάνω κάτι μαζί με την καρδούλα μου, την οποία σχεδόν δεν έβλεπα
Ισως να ήταν η ανάγκη μου να ξεκολλήσω απο το σπίτι και να βγω λίγο έξω, να δω καινούργιες φάτσες
Δεν ξέρω ποιο απο όλα, το πιθανότερο να ήταν ολα μαζί.
31 Αυγούστου του 2008, πρώτη μέρα στο γυμναστήριο...
και σήμερα, δύο χρόνια μετά, αποφάσισα να περάσω όλες μου τις εμπειρίες στο blog, "για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου