Εκανα το ταξιδάκι μου, αέρισα λίγο το μυαλό μου και νάμαι πάλι πίσω στη ρουτίνα...
Κατι που συζητούσα πολύ πρόσφατα με άγνωστο μου άτομο: όποτε κάνω αυτα τα σύντομα ταξιδάκια και επιστρέφω, με χτυπάει κατακέφαλα η διαφορά που έχουμε απο τις πολιτισμένες χώρες. Διαφορά οχι μόνο σε υποδομές αλλά και σε νοοτροπία. Επαρχιωτισμός και τριτοκοσμίλα!
Βρέθηκα λοιπόν στο Μόναχο, σε συνθήκες χιονοθύελλας (με τα δικά μου δεδομένα). Σε συνθήκες οπου εδώ θα είχαν παραλύσει τα πάντα, θα είχαμε αυτοκίνητα αποκλεισμένα στις εθνικές, θα είχαμε κλειστά σχολεία, θα είχαμε υστερικές μανάδες να κουκουλώνουν τα παιδιά τους με τριανταδύο παλτά, θα είχαμε κάθε τσομπάνη με 4x4 να φοράει αλυσίδες και να κάνει βόλτες πάνω-κάτω την κηφισίας για να τον δούμε...
Αντίθετα, στο Μόναχο είχαμε ανοιχτούς δρόμους (όχι απο κάποιο "θαύμα" αλλά απο την συνεχή δουλειά των σχετικών συνεργείων που με μικρά bobcat καθάριζαν το χιόνι και έστρωναν άμμο απο το κοντινό ποτάμι), ολοι οδηγούσαν κανονικά χωρίς να φοράνε (άχρηστες) αλυσίδες. Φυσικά τα πεζοδρόμια ήταν πάντα καθαρισμένα, ο κάθε ένας καθάριζε το κομάτι μπροστά στο μαγαζί/σπίτι του.
Στο μετρό ο εκφωνητής ζητούσε την κατανόηση του κοινού γιατί τα τρένα θα περνάνε κάθε 10 λεπτά αντί για κάθε τρία, κάτι σχετικά με την κατανάλωση του ρεύματος.
Τα σχολεία όχι μόνο λειτουργούσαν, αλλά ήταν και ευκαιρία για βόλτα στο κοντινό πάρκο για παιχνίδι. Είδα μια τάξη με πιτσιρίκια 5-6 ετών στοιχισμένα σε δυάδες να βγαίνουν βόλτα, γεμάτα ενθουσιασμό και κόκκινα μάγουλα.
Οι μαμάδες έβγαλαν τα καροτσάκια με τα μωράκια βόλτα, με το μωράκι να κοιμάται άνετα μέσα στο σκεπασμένο καροτσάκι του και η μαμά παρέα με τις φίλες της να πίνουν αμέριμνες ζεστό κρασάκι!
Αλλά το πιό ενδεικτικό ήταν οι δεκάδες δρομείς που βγήκαν για την συνηθισμένη τους διαδρομή στο πάρκο, με σκούφο και γάντια βέβαια, αλλά χωρίς κανένα άλλο πρόβλημα. Και όχι μόνο δρομείς αλλά και ποδήλατα! Το πόσο ζήλεψα εκείνη τη στιγμή δεν περιγράφεται!
Σε αυτές τις συνθήκες πήγα και εγώ σε αλυσίδα ειδικευμένη σε είδη για τρέξιμο. Και εδώ είναι το μεγάλο α-χα, γιατί ο υπάλληλος που με εξυπηρέτησε ήταν τούρκος. Μου έδωσε οτι πληροφορία ζήτησα, μου διάλεξε κατάλληλα παπούτσια, μάλιστα με "εμπόδισε" να πάρω τα ακριβότερα και μου υπέδειξε οτι έχει το μοντέλο που με ενδιαφέρει που είναι απλά λίγο παλιότερο αλλά το έχει στη... μισή τιμή.
Μου έδειξε τον εξοπλισμό που χρειάζομαι για να τρέξω στις συνθηκες που είχε εκεινη τη στιγμή (κολάν για μέχρι -10 βαθμούς, σκούφο, γάντια, "ελαφρό" fleece τζάκετ κλπ).
Αλλά και εξοπλισμό για να τρέξω σε ακόμα χειρότερες συνθήκες (μέχρι τους -25). Μέχρι και ειδικό εξοπλισμό για να τρέχω σε παγωμένη λίμνη είχε (ειδικά πέδιλα που δένουν κάτω απο τα παπούτσια για να "γαντζώνουν" στον πάγο και να μη γλυστράνε).
Εκει που μου έφυγαν τα... μαλλιά είναι οταν μου είπε οτι "πολιτική της αύσίδας είναι οτι μπορείτε να ΔΟΚΙΜΑΣΕΤΕ τα παπούτσια για 15 μέρες και αν ΔΕΝ σας κάνουν να τα φέρετε ΠΙΣΩ και να σας δώσουμε άλλα ή να σας ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ τα χρήματα σας.
Τα μεταχειρισμένα παπούτσια φυσικά ΘΑ ΤΑ ΠΕΤΑΞΟΥΜΕ".
Εχετε να πείτε κατι???
Επίσης, έτυχε εκείνες τις μέρες να έχει αγώνα Champions League, η FC Bayern με την Basel. Κατέφθασαν λοιπόν με τρένα οι οπαδοί της Basel, πέρασαν την μέρα τους τραγουδώντας τα τραγούδια τους και πίνοντας μπύρες, πάντα με ασυνομική συνοδεία, και κατέληξαν στο γήπεδο, φάγανε τα τρία (νομιζω) γκολάκια τους και επέστρεψαν στα τρένα για να πάνε σπίτι τους. Εσπασαν κάτι? Επεσε ξύλο? Εγινε οποιαδήποτε πράξη βίας? ΤΙΠΟΤΑ! Γιατι εδώ να έχουμε καθε φορά πολεμική σύρραξη?
Ετυχε να βρίσκομαι στον δρόμο την ώρα που πέρασαν οι χίλιοι και κάτι "οργανωμένοι" οπαδοί. Κάποια "θα σας σκίσουμε κουρέλες" κλπ ακούστηκαν, αλλά πιο πολυ στην πλάκα. Ολοι οι οπαδοί βρέθηκαν στην Allianz Arena, τραγούδησαν τα τραγούδια τους, είδαν τις ομάδες τους, ήπιαν τις μπύρες τους και γύρισαν σπίτια τους.
Το πιο ενδιαφέρον σημείο για μένα ήταν η μικρή ομάδα αστυνομικών με κάμερες που κατέγραφαν τα πάντα. Διακριτικά αλλά οχι μουλωχτά.
Και επιστρέφω εδώ... Τα πάντα παραλυμένα, σκουπίδια παντού, επεισόδια, ξύλο και τραυματίες στο κέντρο της πόλης, οδομαχίες, τίποτα να μη λειτουργεί... Η πρώτη εικόνα απο το αεροδρόμιο, κάποιος "εξουσίας" να καπνίζει στα... κρυφά (απαγορεύεται). Η δεύτερη, ο τζιπάρας που ΔΕΝ σταμάτησε στην διάβαση των πεζών αλλα προτίμησε να κοπανήσει στο σαμαράκι και να περάσει βολίδα... και να φρενάρει όταν του φώναξα ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΜΑΛΑΚΑ!
Είπαμε... καφρίλα...
