Που χάθηκα για σαράντα μέρες? άνοιξε η γη και με κατάπιε?
Η αλήθεια είναι ότι μια σειρά από γεγονότα με κράτησαν μακρυά από το αγαπημένο μου blog αλλά και από το τρέξιμο. Ταξίδια, γιορτές και άλλες "υποχρεώσεις" γέμισαν τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου με αποτέλεσμα να αραιωσω τα τρεχαλητα και να μαζεψω και δυο τρία κιλακια...
Τέλος πάντων, γύρισα και ελπίζω Δημήτριος!
Ήδη κατάφερα να αποκτησω μια κόκκινη μύτη και ένα φανταστικό μαυρισμα (η μάλλον κοκκινισμα) το οποίο ξεκινάει από το σημείο που τελεωνει το κολαν και συνεχίζει μέχρι το ακριβές σημείο όπου αρχίζουν οι κάλτσες! Τα οποίο μαυρισμα - κάψιμο εκδηλώνεται με μια απολαυστική φαγούρα η οποία δροσιζεται με την δράση του γνωστού bepanthol.
Εντωμεταξυ, απέκτησα και ένα iPad2 απο το οποίο σας γράφω. Ειναι ένα απο αυτά τα πράγματα τα οποία ποτέ δεν φανταζεσαι ότι θα χρειαστείς (σιγά μη γίνω εγώ μια απο αυτές τις ψωναρες που περιμένουν ουρές έξω απο τα iStores) αλλά τώρα δεν μπορώ να κάνω χωρίς. Είναι ένα τεχνολογικό αντικείμενο το οποίο κατάφερε να μου γίνει απαραίτητο σε λιγότερο απο μια εβδομάδα. Και το συνιστώ σε όποιον μπορέσει να αντιληφθεί την χρησιμότητα του.
Πίσω στο τρέξιμο όμως!
Η γνωστή κίτρινη πανούκλα που γεμιζει την γειτονιά μου κάθε Απρίλιο χτύπησε και φέτος. Εκτός απο το ότι γέμισαν οι δρόμοι, τα μπαλκόνια και τα παντζουρια με αυτή την κίτρινη αηδία, κατάφερε να με θέσει εκτός με βουλωμενη μύτη, φτερνισμα και πονοκέφαλο για πάνω απο μια εβδομάδα. Και όταν είναι αδύνατο να αναπνευσεις, είναι πολύ δύσκολο να τρεξεις. Έτσι, πολύ ευχάριστα πέρασε ο μίσος Απρίλιος.
Αμέσως μετά είχαμε το Πάσχα, το οποίο είναι μια καλη ευκαιρία για εμάς τους παρεπιδημουντες το αστυ να την κάνουμε για την εξοχή. Το κακό με την εξοχη είναι ότι είναι γεμάτη με συγγενείς τους οποίους πρέπει να συναναστραφεις. Τερατωδες χάσιμο χρόνου. Και το χειρότερο είναι ότι είναι αδύνατο να πείσεις την θεία σου ότι πρέπει να βγεις κάποια στιγμή απο το σπίτι και να πας να τρεξεις. Το έχει συνδυασμένο μάλλον με το "ουστ 666"
Τα επόμενα δυο ΣΚ χάθηκαν σε ταξίδια. Όσο ευχάριστο είναι το να ταξδευεις, τόσο κουραστικό είναι να ταξιδευεις. Να περνάς ώρες περιμένοντας σε αεροδρόμια η να περνάς ώρες πηγαινοντας προς η απο τα αεροδρόμια προς τον τελικό σου προορισμό. Ιδίως ο γνωστός κανόνας ότι πρέπει να αδειάσει το δωμάτιο σου στο ξενοδοχείο μέχρι τις 12 (τώρα έχει γίνει 11) και να περάσεις τις υπόλοιπες ώρες στο αεροδρόμιο, τι άλλο να κανείς κουβαλώντας μια βαλίτσα και μια τσάντα, κοντά 35 κιλά αποσκευές?
Με όλα αυτά, φτάσαμε ξαφνικά απο τον Μάρτιο στον Μάιο, χωρίς να μεγαλώσει σημαντικά ο αριθμός των λογκαρισμενων χιλιομέτρων.
