Τραυματισμοί

Οι τραυματισμοί είναι μεσα στο παιχνίδι (μου είπανε οταν με κρεβατωσε η μέση μου για μία εβδομάδα).
No pain no gain (μου είπανε μετά την θλάση στο δεξί μηρό που με έκανε House M.D. για 30 μέρες)
Είναι δείγμα του δρομέα (μου είπανε οταν μαύρισε το νύχι μου)
Θα είναι κάτι που φάγατε μάλλον (στα επείγοντα του  "Γ. Γεννηματάς" με κρίση "αντλίας ουδετερονίων"... ναι αυτό έγραψαν στη διάγνωση!!!) 


Οι τραυματισμοί έρχονται την στιγμή που νομίζεις οτι "το'χεις" και οτι μπορείς να το κάνεις ταυτόχρονα με κάτι άλλο. Ερχονται την στιγμή που δεν θα "σεβαστείς" το βάρος. Ερχονται οταν δεν "ακούσεις" το σώμα σου, το οποίο φωναζε και γκρίνιαζε για ώρα πριν την θλάση.
Ερχονται όμως και όταν δεν προσέχεις. Μετά απο το "συμβάν" και μολις περάσει ο αφόρητος πόνος, το πρώτο που σκέφτεσαι είναι "μα τι βλάκας που είμαι! πως τα κατάφερα και χτύπησα έτσι?"


Πρώτος τραυματισμός, στους 5 μήνες απο το ξεκίνημα. Ακριβώς την στιγμή που αρχίζεις και "ξεψαρώνεις" και λες είναι ώρα να πιέσω λίγο παραπάνω. 
Τρέξιμο, 2.4 km ανεβάζοντας την ένταση από τους "αστείους" 146 σφυγμούς στους 152. Κάποια στιγμή λίγο πρίν το τέλος, το "άκουσα" το χρααααατσ στο δεξί πόδι, αλλα δεν έδωσα και πολλή σημασία. Είναι ένας περίεργος πόνος η θλάση, προκαλεί ενα μούδιασμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού και για κάποιο λόγο δεν μπορείς να πατήσεις το πονεμένο πόδι. Για σχεδόν ένα μήνα μετά ήταν αδύνατο να τρέξω. Επανήλθα με "non-impact" αερόβια, όπως ελλειπτικό και ποδήλατο. Χρειάστηκα σχεδόν ένα μήνα ακόμα για να γυρίσω στο σημείο που ήμουν πρίν χτυπήσω...
...και ακριβώς σε αυτό το σημείο, χτύπησα ΚΑΙ τη μέση μου...
κατι που δεν είναι δύσκολο, εφόσον:

• κάνεις λάθος την άσκηση
• σηκώνεις περισσότερο βάρος απο ότι πρέπει
• δεν είσαι συγκεντρωμενος σε αυτό που κάνεις αλλα...
• ...κοιτάς τι κάνει η Ρια Αντωνίου που κάνει κοιλιακούς στα αριστερά σου!

Κράαααακ λοιπόν, άτσαλη αποχώρηση για το σπίτι, ξάπλα και μια εβδομάδα ωσαν σίγμα τελικό. Ουτε τις κάλτσες μου δεν μπορούσα να βάλω!
Με κάτι ταξίδια κλπ, επέστρεψα σε κανονικό πρόγραμμα σχεδόν 4 μήνες μετά.


Με όλα αυτα είσαι πολυ προσεχτικός για ένα μεγάλο διάστημα, δεν πιέζεις κλπ. Το μεγάλο μου πρόβλημα ήταν οτι με περιορισμένη την άσκηση άρχισε να γυρνάει το βάρος που με τόσο κόπο είχα χασει. Αυτό είναι το σημείο που τα παρατάς!
Ε, δεν τα παράτησα... όμως όλο αυτό το σκηνικό με πήγε πολύ πίσω και χρειάστηκε δουλειά, πολλή δουλειά, για να επανέλθω.
Το οποίο μας φέρνει στο "μαύρο νύχι", κατι γνωστό σε φανατικούς δρομείς: το νύχι πατιέται απο το παπούτσι που είναι λίγο πιο στενό απο ότι πρέπει, ματώνει, μαυρίζει και μετά απο κάποιο χρόνο πέφτει. Εχω ήδη χάσει το νύχι στο αριστερό πόδι, ετοιμάζεται τώρα και το δεξί. Επώδυνο? Μπαααααα... πονάν' ωρε τα παλλικάρια?
Παρένθεση: οι τραυματισμοί είχαν και ένα θετικό... ασχολήθηκα σοβαρότερα με την διατροφή μου, στην οποία απο αυτό το σημείο και κάτω προστίθενται πρωτείνες και διάφορες recovery συνθέσεις. Εχουν αποτέλεσμα? δεν ξέρω, πάντως δεν έχω άλλο τραυματισμό λόγω άσκησης...


Το τρίτο χτύπημααααα ήταν αποτέλεσμα καθαρής ΒΛΑΚΕΙΑΣ: κατάφερα να πέσω στη μπανιέρα μου. Χτύπησα αρκετά άσχημα και πιστεύω οτι αν είχα πέσει έτσι σε εποχή που δεν πήγαινα καθημερινά στο γυμναστήριο θα είχα μείνει εκεί μέχρι να με μάζευε ο ιατροδικαστής μετά απο μέρες. Αντε πάλι κουτσα-κούτσα, άντε πάλι χαμένες μέρες χωρίς τρέξιμο...
Ενα απο τα σοβαρότερα προβλήματα που μου προκάλεσε η συγκεκριμένη πτώση ήταν οτι χτύπησα το προβληματικό μου γόνατο. Χρειάστηκα ενισχυμένη επιγονατίδα neoprene για αρκετό καιρό, στην αρχή συνέχεια και αργότερα μόνο κατα το τρέξιμο. Και λόγω του κοπανήματος στην κνήμη, εξακολουθώ να έχω τα σημάδια, τα οποία είναι μάλλον μόνιμα. Και άλλος χαμένος χρόνος


Και φτάνουμε τελικά στο πιό ξεφτίλα περιστατικό, το οποίο μου έβαλε μυαλό. 
Ως πρώην χοντρός που κατάφερα να χάσω βάρος με πολύ κόπο, εχω μια τάση να πανικοβάλλομαι οταν βλέπω το βάρος να ανεβαίνει και την κοιλιά να επιστρέφει. Και ως μεγάλο κορόϊδο, δοκίμασα να "ενισχύσω" την προσπάθεια μου με κάποιο θερμογενικό σκεύασμα. Ναι, ομολογώ την βλακεία μου και αισθάνομαι κατάπτυστος! Μέχρι τότε είχα δοκιμάσει πολλές φόρμουλες, οι οποίες ήταν απλα αναποτελεσματικές. Η συγκεκριμένη φόρμουλα ομως μου δημιούργησε πολύ σοβαρό πρόβλημα, το οποίο κατέληξε σε απίστευτο πόνο στο στομάχι. Πόνος απερίγραπτος! 
Δεν μπορούσα να αναπνεύσω από τον πόνο... έκανα οτι μπορούσα για ώρες (*ζεστό τσαι, χαμομήλι, maalox, panadol, αναπνοές, ξάπλωμα σε διάφορες στάσεις, κουβερτούλα, εμετό, πολύ νερό, περπάτημα πάνω-κατω, φωνές, κατάρες...), όμως κατα τις 4 παρά το πρωί δεν άντεξα άλλο και πήρα το 166... το ασθενοφόρο κατευθασε σχεδόν αμέσως και με πήγε στα επείγοντα του "Γ.Γεννηματάς" όπου, αφού μου έκαναν κάποια ένεση που εξαφάνισε μαγικά τον πόνο, με περασαν απο μερικές εξετάσεις και με αμόλησαν κατα τις 7. 
Δεν έχω λόγια να περιγράψω την ευγνωμοσύνη μου στους γιατρούς της βάρδιας (που απεργούσαν) στις νοσοκόμες (που έκαναν όλη τη δουλειά) στο πλήρωμα του ασθενοφόρου (που έφτασαν σε 10 λεπτά απο τη κλήση) κλπ. 
Και τελικά στον ταρίφα (ναι, ευγνωμονώ ταρίφα!) που με πήγε σπίτι χωρίς να πάρει λεφτά (γιατί όπως με πήραν σηκωτό κατάφερα να πάρω μόνο τα κλειδιά μου)

Κατάληψη!

Ναι, το γυμναστηριο και το τρέξιμο έχουν κάνει κατάληψη στη ζωή μου...
Ολη μέρα στη δουλειά σκέφτομαι την ώρα που θα πάω στο γυμναστήριο. Ολο το πρόγραμμα διατροφής μου μέσα στη μέρα έχει σκοπό να μπορέσω να είμαι ελαφρύς την ώρα του γυμναστηρίου!
Αλλα και όλη την εβδομάδα το μόνο που σκέφτομαι είναι πότε θα έρθει το Σαββατο να πάω να τρέξω! Ακόμα και το τί θα φάω την Παρασκευή έχει να κάνει με τον σχεδιασμό μου για το Σαββατιάτικο τρέξιμο.
Ολο αυτό το πάθιασμα έχει φέρει και ένα άλλο καλό: δεν βλέπω σχεδόν καθόλου τηλεόραση. Δεν την ανάβω καν! Μέχρι να τελειώσω την καθημερινή μου ρουτίνα έχει σχεδόν φτάσει η ώρα για ύπνο, τον οποίο μετά από όλη αυτη την ταλαιπωρία που τραβάω καθημερινά τον έχω ανάγκη και έρχεται χωρίς δυσκολία και στην ώρα του. Ισως να μένει λίγος χρόνος για διάβασμα (ή για να ενημερώσω αυτό εδώ το blog)
Ζω καλύτερα, τρέφομαι καλύτερα και δεν βαριέμαι! Και πολλές φορές ανρωτιέμαι τι έκανα πρίν ξεκινήσω αυτό το πρόγραμμα.
Τι έκανα? αναβα την τηλεαποβλάκωση και τηλεαποβλακονώμουν! Είχα αποψη για το κάθε τηλεριάλιτι και τον κάθε διαγωνισμό, λες και έπρεπε την επόμενη να μιλήσω σε κάποια απο τα σαχλά μεσημεριανά κουτσομπολίστικα. Ακούω τωρα διάφορους να μιλάνε για αυτά και νιώθω εξαιρετικά καλά που δεν έχω (πιά) σχέση και δεν με ενδιαφέρει.
Οτι είδηση χρειαστεί να μάθω, ας είναι καλά το internet και οι  on line εκδόσεις εφημερίδων και πρακτορείων.
Πέρα απο αυτά κοιτάζω την μπουγάδα μου και βλέπω αθλητικά είδη να κυριαρχούν. Κοιτάζω τα παπούτσια μου και βλέπω πολλά πολλά παπούτσια για τρέξιμο. Ανοίγω το ψυγείο και βλέπω γάλα, νερό, φρούτα και λαχανικά, γιαούρτι... Οι ντουλάπες έχουν πρωτείνες, κονσερβες με τόννο και μακαρόνια.
Ολη η ζωή μου περιστρέφεται γύρω απο αυτό...

Ε, ναι... το έκανα!

Τα έτρεξα τα 10 χιλιόμετρα το Σαββατο!
Τα κατάφερα!
Βέβαια, μετά δεν είχα δύναμη ούτε να περπατήσω μέχρι το σπίτι.Και τα έτρεξα σε μία ώρα-φεύγα! Θα σας πω νεώτερα όταν καταφέρω να τα τρέξω σε μία ώρα (ή τουλάχιστον... κοντά στην μία ώρα)
Ξεκίνησα με χαλαρό ρυθμό (έτσι μου φάνηκε δηλαδή), ενω ο ουρανός ήταν μαύρος από τα σύννεφα και ο αέρας μύριζε υπέροχη φρεσκάδα. Ειμαι τυχερός που μένω εδώ που μένω και έχω τόσο όμορφη και ήσυχη γειτονιά οπού μπορώ να τρέξω. Τελευταία την έχουν ανακαλύψει και άλλοι και έρχονται και τρέχουν.
Περίπου στο χιλιόμετρο πήρα ρυθμό και άρχισα να ελέγχω την αναπνοή και το βήμα ώστε να κρατήσω τις δυνάμεις μου για όλη την απόσταση. Λόγω του βρεγμένου δρόμου και της αναμενόμενης βροχής δεν φόρεσα τα καινούργια μου adizero boston, ούτε τα free running μου, αλλά έτρεξα με τα πολύ πιό κλασσικά, 18 μηνών Equalon 3. Τα εμπιστεύομαι πολύ για περίεργες συνθήκες και δεν με νοιάζει να τα λερώσω.
Καθώς το τοπίο άλλαζε γύρω μου και η ώρα περνούσε, η εμπειρία γινόταν όλο και πιό ευχάριστη. Εφτασα στα 5 χιλιόμετρα (έχω μαρκάρει διάφορα σημάδια στο δρόμο) χωρίς να το καταλάβω... βέβαια απο εκεί και πέρα άρχισε να με ακουμπάει η κούραση. Σκέφτομαι την επόμενη φορά να γεμίσω το camelbak με isostar, έχω την εντύπωση οτι μετά το 5ο χιλιόμετρο είχα μείνει απο καύσιμα.
Τελος πάντων, απο εκεί και πέρα μου συνέβησαν διάφορα, πέρα απο τη κούραση... έκοψα ρυθμό μέχρι γρήγορο περπάτημα, καθώς είχα χτυπήσει 160 σφυγμούς. Αρχισε να με ενοχλεί διακριτικά το γόνατο. Είχα γίνει τόσο μούσκεμα που ένιωθα τον αέρα να με κρυώνει (παρά το ζέσταμα λόγω τρεξίματος). Και φυσικά προς το τέλος άρχισε και να βρέχει...


Την επόμενη φορά θα είμαι πιό έτοιμος.  
Σχεδιάζω να πάρω το polar RS400 που έχει δέκτη GPS και θα βλέπω με πιό μεγάλη ακρίβεια την απόσταση. Αυτη τη φορά βασίστηκα και στο μέτρημα του Nike+, το οποίο ομως τελικά κάνει υπερεκτίμηση της απόστασης, αν και το έχω κάνει calibrate...
Χρειάζομαι ένα παγούρι με ζώνη, γιατί το κουβάλημα του camelbak ήταν μεγάλη ταλαιπωρία, ιδίως προς το τέλος
Αν ο καιρός είναι στεγνός, θα βγώ για το επόμενο μου 10ρι σε άλλη διαδρομή, την οποία έχω εντοπίσει ήδη αλλα πρέπει να πάω να την δώ πιό λεπτομερώς. Η συνηθισμένη μου διαδρομή που είναι κάπου 2 και κατι χιλιόμετρα έγινε βαρετη οταν πέρασα απο το ίδιο σημείο για 5η φορα...

Τι παπούτσια να βάλω?

Πήρατε την μεγάλη απόφαση και απο αύριο θα αρχίσετε γυμναστήριο. Μπράβο! 

Αλλα... δεν ξέρετε τι παπούτσια να βάλετε...

Ελα μωρέ, θα βάλω εκείνα τα αθλητικά που έχω, που τα βάζω οταν πάμε εκδρομή... εκείνα τα πως τα λένε, που πήρα απο το... ναι βρε, μια χαρά είναι, αυτά που πήρα το 2004 που ήταν της μοδός!

Οχι, οχι, οχι!!!

Στα δύο χρόνια στο γυμναστήριο έχω δεί πολλά σχετικά "εγκλήματα"... μέχρι κάποιο "γνωστό" πρόσωπο να κάνει διάδρομο με... σαγιονάρες. 

Αν διαλέγετε τα παπούτσια σας επειδή είναι ωραία

Αν διαλέγετε τα παπούτσια σας επειδή είναι της μόδας

Αν διαλέγετε τα παπούτσια σας επειδή είναι φτηνά/ακριβά

Αν διαλέγετε τα παπούτσια σας απο το καλάθι του σουπερμάρκετ (ή ακόμα χειρότερα: απο τη λαική)

κάνετε μεγάλο λάθος!

κάνετε ένα λάθος που θα το πληρώσετε με πόνο, τραυματισμούς και άχρηστη κούραση. 

πόνο και τραυματισμούς στα πόδια, στα γόνατα και στη μέση και άχρηστη κούραση που θα σας κάνει να τα παρατήσετε πολύ σύντομα!

Αλλά έχετε και μια σοβαρή δικαιολογία... οταν πάτε στο κατάλληλο κατάστημα με αθλητικά είδη να αγοράσετε παπούτσια, υπάρχει κάποιος να σας δώσει συμβουλές? να μετρήσει το πόδι σας? να σας πεί για τον βηματισμό και το πάτημα σας? υπαρχει διάδρομος να δοκιμάσετε τα παπούτσια σας?

Μα τι "εξωτικά" πράγματα είναι αυτά που λέω? και όμως, στο αντίστοιχο κατάστημα της τάδε αλυσίδας σε χώρες του πολιτισμένου κόσμου όλα αυτά υπάρχουν! και υπάρχουν διότι σε αυτές τις χώρες οι καταναλωτές (εχμ... εσείς!) έχουν απαιτήσεις!

Οσο περίεργο και αν σας φαίνεται, δεν υπάρχει ένα παπούτσι "κατάλληλο για όλους". Και οι μεγάλες εταιρίες που ασχολούνται με το θέμα βρίσκονται σε έναν αμείλικτο ανταγωνισμό ο οποίος είναι καλός για εμάς: μας προσφέρει καλύτερα προιόντα σε καλές τιμές! 

Και επίσης μας δίνει μια απέραντη ποικιλία να διαλέξουμε. Οχι, δεν μιλάω για το αν θα πάρω παπούτσια άσπρα, μαύρα ή χρυσά. Η ποικιλία έχει να κάνει με τους διάφορους σχεδιασμούς και τις τεχνολογίες που τα τμήματα R&D των εταιριών αναπτύσσουν και ικανοποιούν τις πιό ακραίες επιθυμίες μας.

Για να κάνω τα πράγματα πιό απλά, θα μιλήσω μονο για παπούτσια για το τρέξιμο. Αντίστοιχα θα βρείτε εκατοντάδες επιλογές για οποιαδήποτε άλλη αθλητική ασχολία σας ενδιαφέρει...

Αν πιάσουμε τα παπούτσια για το τρέξιμο, έχουμε επιλογές για το ΠΟΥ τα χρησιμοποιούμε (στίβο, δρόμο, μονοπάτια στο βουνό) αλλά και για το πόσο στηρίζουν το πόδι (cushion, stability, motion control). Τελευταία έχει προστεθεί και μία ακόμα κατηγορία, η free running, δηλαδη παπούτσια που προσομοιάζουν το τρέξιμο χωρις παπούτσια!


Το βασικότερο κριτήριο για να διαλέξετε παπούτσια για τρέξιμο είναι το "πάτημα" που κάνετε (ή "pronation", δηλαδή ο τόπος με τον οποίο πατάτε στο έδαφος και το πως κυλάει το πόδι μέχρι να το αφήσετε. Ο ευκολότερος τρόπος να διαπιστώσετε το πάτημα σας είναι να πάρετε ένα χρησιμοποιημένο παπούτσι και να δείτε πως έχει φαγωθεί το "τακούνι".

• Αν το τακούνι δεν είναι φαγωμένο ή αν είναι φαγωμένο ομοιόμορφα ή αν είναι φαγωμένο στο κέντρο, τότε έχετε ουδέτερο πάτημα (neutral pronation)
• Αν το τακούνι είναι φαγωμένο στην εξωτερική πλευρά, τότε έχετε πάτημα με υποπρηνισμό (underpronation)
• Αν το τακούνι είναι φαγωμένο στην μέσα πλευρά, τότε έχετε πάτημα με υπερπρηνισμό (overpronation)

Μπορείτε να βρείτε διάφορα επεξηγηματικά βιντεάκια εδώ

Ανακεφαλαιώνοντας: φορέστε τα κατάλληλα παπούτσια! 

Αν κερδίσεις, μίλα ελάχιστα, αν χάσεις μίλα ακόμα λιγότερο...

Ωρες-ώρες, οταν τρέχω και βρίσκομαι "στο όριο", σκέφτομαι τις επιδόσεις μου. και εκεί που πάει να με παρασύρει ενα κύμα υπερηφάνειας, μου έρχεται η... κατραπακιά!
Σκέφτομαι όλους εκείνους που τρέχουν τα ίδια 5 χιλιόμετρα με μένα, αλλά τα τρέχουν σε 12-15 λεπτά. Εμ ναι, αυτοι ομως είναι επαγγελματίες αθλητές και δεν ασχολούνται με τιποτε άλλο, λεω για να με παρηγορήσω... τρέχουν σε στίβο, έχουν "λαγους" κλπ... 
Μετά σκέφτομαι και όλους εκείνους που τρέχουν τα  ίδια 5 χιλιόμετρα σε 20-25 λεπτά, που δεν είναι αθλητές, απλά παθιασμένοι ερασιτέχνες και σκέφτομαι οτι μια μέρα, σύντομα, θα σας φτάσω!
Μετά σκέφτομαι εκείνους που τρέχουν σε αυτό τον ρυθμό, αλλά τρέχουν 10 χιλιόμετρα, τα οποία δεν εχω καταφέρει ακόμα να τρέξω, δεν έχω ουτε καν προσπαθήσει να τρέξω. Ουσιαστικά δεν έχω τρέξει ποτέ για μια ώρα συνεχόμενη... χμμμ... ισως αυτό είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσω σήμερα, για να δούμε...
Και φυσικά καπου εκεί σκέφτομαι αυτούς που τρέχουν μαραθώνιο και όχι μόνο τερματίζουν, αλλα το κάνουν σε λιγότερο απο τρείς ώρες! Εχω κάνει τη διαδρομή μέχρι τον μαραθώνα, παλιότερα, με το ποδήλατο. Χρειάστηκα τότε απο το (τότε) σπίτι μου μέχρι την παραλία του Σχοινιά (που είναι λιγότερο απο 40 χιλιόμετρα) σχεδόν μιάμιση ώρα. Ξεκουράστηκα εκεί, εκανα διατάσεις κλπ σχεδόν μισή ώρα και επέστρεψα πίσω. Συνολικά μου πήρε σχεδόν τέσσερεις ώρες να καλύψω την διαδρομή (εις διπλούν) με το ποδήλατο και την επόμενη μέρα δεν είχα κουράγιο να περπατήσω μέχρι το... ψυγείο.
Και οι σοβαροί αθλητές καλύπτουν την απόσταση σε 2 ώρες και 15 λεπτά! Τρέχουν δηλαδή με ένα βήμα που εγω δεν μπορώ να τρέξω 100 μέτρα! Ακόμα και σοβαροί ερασιτέχνες που τα καταφέρνουν σε τρείς ώρες, τρέχουν με ρυθμό που ισα-ισα καταφέρνω να καλύψω 800 μετρα, πριν αναγκαστώ να σταματήσω γιατι εχω φτασει τους δεκα χιλιάδες σφυγμους!


Το τρέξιμο είναι ενα παιχνίδι στόχων... βάζεις στόχους και τους ξεπερνάς... και στη διαδικασία γίνεσαι καλύτερος. Οι δικοί μου στόχοι συνεχώς αναβαθμίζονται. Θυμάμαι ο πρώτος στοχος μου πριν 2 χρόνια ήταν να καταφέρω να κάνω 20 λεπτά διάδρομο σε κλίση 6! 
Τωρα ο στόχος μου είναι να καταφέρω να τρέξω για μια ώρα! Δεν ξερω αν μετα απο αυτο θα χρειαστώ... ασθενοφόρο να με παει σπίτι, αλλά ως γνωστός πεισματάρης θα το κάνω

Το εφιαλτικό HFCS

Μια ωραία μέρα του 1975, οι Αμερικάνοι μεγαλοαγρότες βρέθηκαν με μια υπαρπαραγωγή σε καλαμπόκι στα χέρια τους, καλαμπόκι που δεν υπηρχε τρόπος να διαθέσουν. 
Επειδή στην Αμερική μπορείς να κάνεις τα πάντα εφ'οσον έχεις χρήμα, οι μεγαλοαγρότες κατάφεραν να επιβληθεί το 1977 φόρος στην εισαγόμενη ζάχαρη, κίνηση που την έκανε απαγορευτικά ακριβή.
Η ζάχαρη είναι ομως πολύτιμη στην βιομηχανία τροφίμων. Βρίσκεται στα πάντα, απο τα γλυκά (λογικό), τα αναψυκτικά, τις σάλτσες, ακόμα και το ψωμί. Με λίγα λόγια η βιομηχανία τροφίμων θα έπρεπε να βρεί μια λύση εναλλακτική της ζάχαρης αλλά φτηνότερη.
Σε αυτό το σημείο επανερχόμαστε στην υπερπαραγωγή καλαμποκιού. Ολο αυτο το καλαμπόκι είχε μεταποιηθεί σε άμυλο. Το άμυλο, αν το διαλύσουμε σε νερό και το βράσουμε, πέρνουμε γλυκόζη, η οποία να σημειώσουμε είναι άγευστη (δεν είναι δηλαδή γλυκειά, οπως υποννοεί το όνομα της). 
Με μια διαδικασία στην οποία συμμετέχουν μια σειρά απο γενετικά τροποποιημένα ένζυμα (αλφα-αμυλάση, γλυκοαμυλάση του ασπαργιλλου, ισομεράση της ξυλόζης) αλλά και καταλύτες οπως υδράργυρος, καυστική σόδα και υδροχλωρικό οξύ, η γλυκόζη μετατρέπεται σε φρουκτόζη, η οποία, παρά το όνομα της, δεν έχει καμμία σχέση με φρούτα και λαχανικά. 
Ανακατεύοντας αυτη τη φρουκτόζη σε συγκεκριμένη αναλογία με γλυκόζη, καταλήγουμε στο σιρόπι γλυκόζης φρουκτόζης ή High Fructose Corn Syrup, HFCS.


Απο τη μία εχουμε την ακριβή (λόγω φόρων) ζάχαρη και απο την άλλη το πάμφθηνο HFCS, φτιαγμένο απο άχρηστο (πραγματικα για πέταμα) άμυλο. Και στη μέση έχουμε την CocaCola η οποία άπραξε την ευκαιρία και αντικατέστησε στα προιόντα της (από το 1977) την ζάχαρη με HFCS, σε μια συνταγή για τρελλά κέρδη!
Από τότε, το HFCS έχει βρει την θέση του σε χιλιάδες εφαρμογές. Χρησιμοποιείται στα τρόφιμα ως "φτηνο" γλυκαντικό αλλά και ως συντηρητικό, διότι ακόμα και τα παμφάγα βακτηρίδια αρνούνται να το καταναλώσουν. Δεν υπάρχει σάλτσα, κέτσαπ, μαρμελάδα και γλυκό που να μην το περιέχει.


Το HFCS έχει γίνει στόχος δεκάδων ερευνών. Κατηγορείται ως το ΒΑΣΙΚΟ αίτιο για την "επηδημία παχυσαρκίας" που πλήττει τους Αμερικάνους και όλους όσους αντιγράφουν τον τρόπο διατροφής τους. Το HFCS είναι ίσης θερμιδικής αξίας με την ζάχαρη, αλλά λόγω μιας χημικής ιδιομορφίας του μορίου της (είναι αριστερόστροφο) τα κύταρα μας δεν το "δέχονται" τοσο καλά και δεν το καίνε. Και η ινσουλίνη που παράγουμε δεν το αναγνωρίζει πολύ εύκολα με αποτέλεσμα να παράγεται λάθος ποσότητα, η οποία ειδοποιεί το κέντρο ελέγχου οτι πεινάμε.


Κάποια στιγμή κάποιος μελισσοκόμος σκέφτηκε να ταίσει τα μελίσσια του HFCS αντί για σκέτο ζαχαρόνερο. Αποδείχτηκε οτι σε θερμοκρασίες πάνω απο 45οC, είναι τοξικό και τα μελίσσια πεθαίνουν. Παράλληλα, σε ευρώπη και αμερική οι επιστήμονες αναρωτιούνται γιατί πεθαίνουν οι μέλισσες!


Το HFCS που περιέχεται σε παιδικές τροφές είναι πιθανό να έχει προκαλέσει την (πρωτοφανή) εμφάνιση διαβήτη τυπου 2 σε παιδια 10 ετών
Η κατακραυγή μερίδας του κοινού ανάγκασε κάποιες εταιρίες να λανσάρουν HFCS-free εκδόσεις προιόντων τους, τα οποία έχουν χάσει πωλήσεις λόγω καταναλωτικών μποϊκοτάζ. 


Διαβάστε την ετικέτα: είμαι σίγουρος οτι στο 80% των τροφίμων θα βρείτε την ένδειξη "σιρόπι γλυκόζης φρουκτόζης". Μόλις βρείτε τετοιο τρόφιμο... πετάξτε το και μην το ξανα αγοράσετε!

Το νερό... νεράκι

Εχετε ακούσει που λένε οτι πρεπει να πίνετε περισσότερο νερό απο αυτο που πίνετε? Οσοι το λένε αυτό έχουν... ΔΙΚΙΟ!
Οταν ξεκίνησα αυτό το ταξίδι, μου είπαν οτι θα πρέπει να πίνω 4 λίτρα νερό την ημέρα. 4 λίτρα! Μου φάνηκε αδύνατο! Ημουν σίγουρος οτι αν έπινα τόσο νερο, θα κυκλοφορούσα κάνοντας "τσαπλουφ-τσαπλούφ". 
Και όμως, σήμερα πίνω τόσο νερό και δεν το καταλαβαίνω. Εχω παντα δίπλα μου ένα Camelbak των 750ml το οποίο γεμίζω μόλις αδειάσει. Πίνω 2-3 τέτοια στη δουλειά, πίνω άλλα 2-3 τετοια στο γυμναστήριο. Πίνω και στο σπίτι.
Δεν πίνω αναψυκτικά, δεν πίνω χυμούς. Παλιότερα έπινα συνέχεια τσάι, τώρα πίνω που και που.
Το σώμα μας αποβάλλει περίπου 2 λίτρα υγρά την ημέρα με την διούρηση και την αναπνοή. Με την άσκηση και τον ιδρώτα χάνουμε ακόμα περισσότερο και είναι σημαντικό να αναπληρώνουμε τουλάχιστον όσο χάνουμε. 
Οταν κάνουμε δίαιτα, το σώμα μας παράγει έναν αυξημένο αριθμό από τοξίνες, είτε επειδή "καιει" λίπος, είτε επειδή το λίπος είχε αποθηκευμένες μέσα του αυτές τις τοξίνες. Πίνοντας πολύ νερό το βοηθάμε να αποβάλλει αυτές τις τοξίνες.
Βέβαια, δεν είναι καλό και να το παρακάνουμε... 

Θυμηθείτε: αν διψάτε, βρίσκεστε ήδη σε κατάσταση αφυδάτωσης!

Ενα αναψυκτικό την ημέρα μας δίνει επτά κιλά τον χρόνο

Αναδημοσίευση απο την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 24 Σεπ 2010 (Της Γαληνης Φουρα)


Ενα αναψυκτικό την ημέρα ισοδυναμεί με επτά περισσότερα κιλά τον χρόνο. Αντίστροφα, ένα καθημερινό γρήγορο περπάτημα 2 - 2,5 χλμ. συμβάλλει στην απώλεια επτά περιττών κιλών στο ίδιο διάστημα.
Ο γενικός διευθυντής του Ελληνικού Ιδρύματος Καρδιολογίας, καθηγητής Παύλος Τούτουζας, επισημαίνει στην «Κ», εν όψει της Παγκόσμιας Ημέρας Καρδιάς την Κυριακή, ότι το θέμα της διατροφής στις μέρες μας έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά διαστροφής και συμβάλλει στην πανδημία των καρδιαγγειακών παθήσεων (οι καρδιοπάθειες και τα εγκεφαλικά επεισόδια αποτελούν την αιτία για 17,2 εκατ. θανάτους τον χρόνο).
«Πίνουμε αναψυκτικά και μετά καταφεύγουμε σε δίαιτες των 1.000 ή και λιγότερων θερμίδων, με συνέπεια την απώλεια λίπους, αλλά και μυϊκού ιστού που φθάνει το 50%. Απώλεια ιστού έχει και το μυοκάρδιο και γι’ αυτό σε ακραίες περιπτώσεις, δίαιτες συνδέονται με αιφνίδιους θανάτους», λέει.
Η «συνταγή» για τον καθηγητή είναι απλή. «Τρώμε κανονικά, αλλά λιγότερο, π. χ. αντί για δύο, ένα κομμάτι κοτόπουλο. Το ψωμί είναι προτιμότερο από τα φαστ φουντ, τα τηγανητά και τις τροφές χωρίς διατροφική αξία, όπως είναι πολλά γλυκά, τα αναψυκτικά, τα πατατάκια. Το πρωινό μας δεν πρέπει να έχει βούτυρο. Εχουμε τα φρούτα, το μέλι, το ψωμί».
Για την απώλεια βάρους, προτείνει πέντε γεύματα χαμηλών θερμίδων την ημέρα: καλό πρωινό, μισό ή ένα κουλούρι για δεκατιανό, γεύμα το πολύ όσο το πρωινό, μια κλειστή χούφτα ανάλατους ξηρούς καρπούς το απόγευμα και δείπνο κατά τις οκτώ, στη μισή ποσότητα του γεύματος.
«Οι συνολικές θερμίδες δεν πρέπει να υπερβαίνουν τις 2.000 για έναν πολύ ψηλό άνδρα και τις 1.200 - 1.400 για τους υπόλοιπους και τις γυναίκες. Εννοείται ότι η δίαιτα θα πρέπει να συνδυάζεται με σωματική άσκηση, όπως το βάδισμα τουλάχιστον μισή ώρα την ημέρα».
Ο καθηγητής συνιστά να προτιμάμε τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. «Προσοχή στα αμυλούχα και στις τροφές με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη, όπως πλάκα σοκολάτας, πατάτες (φούρνου, πουρέ, τηγανητές), άσπρο ψωμί και ρύζι, χυμοί φρούτων από τον αποχυμωτή, καρπούζι, χουρμάδες... Τρως και πεινάς πάλι γρήγορα. Αντίθετα, βοηθούν οι τροφές με χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη, όπως το μαύρο ψωμί, ζυμαρικά με αυγό μαγειρεμένα al dente, ξηρά βερίκοκα, αρακάς, φασόλια, φακές, μήλο, αχλάδι.
Πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι η κατανάλωση ελαιολάδου συμβάλλει σε καλύτερες τιμές ινσουλίνης, σακχάρου και χοληστερίνης, σε σύγκριση με το ηλιέλαιο. Ομως, παρ’ ότι είναι πολύτιμο, σε μεγάλες ποσότητες παχαίνει. Μια κουταλιά της σούπας μπορεί να έχει 100 - 130 θερμίδες. Πρέπει να προσέχουμε, ιδιαίτερα όσοι έχουν συγκεντρωμένο λίπος στην κοιλιακή χώρα. Τα Ω3 λιπαρά οξέα προστατεύουν από αρρυθμίες και βελτιώνουν τον μεταβολισμό. Γι’ αυτό κυκλοφορούν σε χάπια με σύσταση να τα παίρνουν όσοι έχουν υπερχοληστεριναιμία. Ο αντίλογος είναι ότι τα συμπληρώματα αυτά κάνουν το ίδιο ή λιγότερο καλό στη χοληστερίνη από την κατανάλωση ψαριού τρεις φορές την εβδομάδα».

Πρόσθετα: ναί η όχι???

Μια στιγμή να ανέβω στον άμβωνα:

(με βροντερή φωνή... και βάθος)

"Στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής, δεν χρειάζονται πρόσθετα!"

(ήχος από κεραυνούς...)

Για περίμενε όμως μια στιγμή... εμείς κάνουμε μια ισορροπημένη διατροφή? Μάλλον όχι. Δεν υπάρχει τρόπος για εμάς που ζούμε στη πόλη και βασιζόμαστε στο Σουπερμάρκετ ως τόπο συλλογής τροφής. 
Ακόμα χειρότερα για όσους ζούνε με "πρόχειρο" φαγητό. 
Και πάνω απο όλα αυτά... κάνουμε και "δίαιτα", ουσιαστικά δηλαδή ακολουθούμε μια επίτηδες μη-ισορροπημένη διατροφή.


Λογικό λοιπόν το συμπέρασμα οτι χρειαζόμαστε κάποιο διατροφικό πρόσθετο για να ισορροπήσουμε τις απώλειες που μας προκαλεί η "δίαιτα"


Επιπροσθέτως, καθώς βελτιώνεται η φόρμα μας και "πιέζουμε" τον εαυτό μας για καλύτερες επιδόσεις, οι ανάγκες μας για διάφορες βασικές ουσίες μεγαλώνει. 
Πως μπορώ να τα ισορροπήσω αυτά? 
Μονάχα με στοχευμένη εξισορρόπηση, και επειδή δεν είναι ιδιαίτερα πρακτικό να κυκλοφορούμε ολη μερα με ταπεράκια βραστό ψάρι, η πρακτική λυση είναι κάποιο εξειδικευμένο πρόσθετο (θα εμβαθύνουμε σε αυτό αργότερα).


Επιστρέφω λοιπόν στα υποννοούμενα παραπάνω διατροφικά πρόσθετα. 

• Μια καλή πολυβιταμίνη ενισχυμένη με ιχνοστοιχεία σε σωστή δοσολογία είναι απαραίτητη.
• Κάψουλες με λιπαρα οξέα Ω 3, 6, 9. 
• Λεκιθίνη ως λιποδιαλυτικό. 
• Ασβέστιο αν έχουμε κόψει τα γαλακτοκομικά
• Αντιοξειδωτικά (μεγαδόσεις απο vitamin C)
• Κατεχίνες (πράσινο τσάι)
• Καφείνη
• Καρνιτίνη

Ωπαααα, ωπαααα... τι είναι όλα αυτά και γιατι τα χρειάζομαι? και ποιος το λέει οτι τα χρειάζομαι?

Παρένθεση: Τα τελευταία 10 χρόνια έκανα το λάθος να ξοδέψω χρόνο και χρήμα δοκιμάζοντας διάφορα προιόντα που υπόσχονται "μαγικούς" τρόπους γα να "κάψετε" το λίπος ή να "ανεβάσετε" τον μεταβολισμό. Σας βεβαιώνω οτι όλα αυτά τα προιόντα είναι ΑΠΑΤΗ. Δεν υπάρχει "ξεκούραστος" τρόπος να χασετε αυτά τα κιλά. Τελεία. 

Το πακετάκι "κατεχίνες, καφείνη, καρνιτίνη" είναι δοκιμασμένο και δουλεύει. Πως? ακόμα και αν απλά πρόκειται για αυθυποβολή, τις μέρες που με εχω ντοπάρει με το συγκεκριμένο σετάκι τα χιλιόμετρα φευγουν πιο εύκολα και τα βάρη φαίνονται πιο ελαφρά. Η άσκηση μοιάζει να είναι πιο αποτελεσματική και ο ιδρώτας ρέει σε μεγαλύτερη ποσότητα. Κάπου μεσα στις ιδιότητες τους θα βρείτε μια επιστημονική εξήγηση...

Να διαβάζεις τις ετικέττες!

Συνεχιζοντας την εξερευνηση της διατροφής μου, η οποία συνισταται στο να διαβάζω και να ξαναδιαβαζω διαφορους ωστε να διαμορφωσω την δικη μου γνωμη, ανακαλυψα εναν πολυ απλο και βασικό κανόνα: όσο περισσότερο επεξεργάζεται ενα τροφιμο, τοσο χειρότερο γίνεται!
Ως παράδειγμα σκεφτείτε ενα μήλο. Οπως ειναι πανω στο δέντρο ειναι στην πιό τελεια και υγιεινή μορφή του. Αν το ξεφλουδισω (πρώτη επεξεργασία), χανει ενα μεγάλο μερος απο την αξία του, καθως τα καλυτερα συσταστικά του (βιταμίνες, φυτικες ίνες) βρίσκονται στην φλούδα. Αν το μαγειρέψω για να γινει κομπόστα  (παραπάνω επεξεργασία) χανει ακόμα περισσότερα απο τα καλα του στοιχεία. Αν το κανω μαρμελαδα προσθετωντας ζαχαρη, οχι μονο εχει χασει σχεδόν καθε τι υγιεινο αλλά του έχω προσθέσει και κάτι που το μετατρέπει σε  "επικίνδυνο για την υγεία" (τουλάχιστον για οσους ειναι παχύσαρκοι ή έχουν διαβήτη). Ενα ακόμα βήμα είναι η συσκευασία της μαρμελάδας με προσθήκη συντηρητικών και βελτιωτικών, οπου τώρα του έβαλα και μερικα "Ε".
Με τον ίδιο τρόπο καταστρέφουμε σχεδόν όλα μας τα τροφιμα. Πέρνουμε υγιεινές πρώτες υλες και τους αφαιρούμε οτιδήποτε καλό έχουν, προσθέτωντας διάφορες αχρηστες και τοξικές ουσίες. Πέρνουμε το ρύζι, το αποφλοιώνουμε, αφαιρούμε τη φύτρα και το λευκαίνουμε.
Πέρνουμε το σιτάρι, κανουμε τα ίδια, το μετατρέπουμε σε αλεύρι. Με το αλεύρι αυτό φτιάχνουμε μπισκότα γεμάτα με άχρηστα λιπαρά, ζάχαρη και συντηρητικά. 
Πέρνουμε τα πορτοκάλια, τα στίβουμε (πετάμε το χρησιμότερο μερος τους), προσθέτουμε ζαχαρη και συντηρητικά και τα μετατρέπουμε σε "αναψυκτικό".
Πέρνουμε το γάλα, αφαιρούμε τα ευεργετικά βακτηρίδια, αφαιρουμε το λίπος και μαζί ολες τις λιποδυαλυτες βιταμίνες, το ακτινοβολούμε με σκληρή ραδιενέργεια και εχουμε το "γάλα μακράς διαρκείας" που δεν έχει καμμία σχεση με γάλα. 
Σαν επέκταση του κανόνα σκεφτείτε τη ζημιά που κάνουμε στα τρόφιμα ΠΡΙΝ ακόμα αρχίσει η "επεξεργασία" τους: έχουμε ντομάτες ποτισμένες με ορμόνες, άρρωστα κοτόπουλα, μοσχάρια-κανίβαλους (ταϊσμένα με ζωοτροφές φτιαγμένες απο αλεσμένα υπολείμματα κρέατος), μεταλλαγμένο καλαμπόκι (εδώ και 50 χρόνια).


Τα τελευταία δύο χρόνια εχω κάνει συνειδητή προσπάθεια να διαβάζω τις ετικέτες από τα τρόφιμα που αγοράζω απο το Σουπερμάρκετ. Διαβάζοντας τις ετικέτες προσπαθώ να επιλέξω τρόφιμα που έχουν οσο το δυνατό λιγότερα "άσχετα" πρόσθετα. Εχω επίσης εντυπωσιαστεί με τον τρόπο που οι εταιρίες τροφίμων "πασσάρουν" διάφορα πρόσθετα μεσα στα είδη τους, κάνοντας τα να ακούγονται καλύτερα απο οτι είναι. 
Θα επανέλθω σε μελλοντικό post με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για καποια απο αυτά τα "πρόσθετα" τα οποία βρίσκονται σχεδόν παντού και είναι αδύνατο να τα αποφύγει κανείς.
Οπως επίσης και με παραδείγματα για το πως καταφέρνουν οι εταιρίες τροφίμων να ακολουθήσουν το γράμμα του νόμου, παραπλανώντας τον ανυποψίαστο καταναλωτή, που άλλο αγοράζει και άλλο νομιζει οτι αγοράζει!     

αίμα, δάκρυα και ιδρώτας (πολύς ιδρώτας)...

Οταν δεν μπορείς να μειώσεις τις θερμίδες κατω από το προαναφερθέν "σκαλοπάτι", πρέπει να τις κάψεις με κάποιον τρόπο...
Ο μόνος τρόπος να κάψεις θερμίδες είναι η άσκηση (και μη πιστεύετε κανέναν που σας λέει κατι άλλο...)
Αλλα τι άσκηση? Τι άσκηση μπορεί να κάνει ένας υπέρβαρος που μένει απο αέρα αν περπατήσει 15 λεπτά? 
Επίσης κλασσική απορία: πόσο ζόρικη πρέπει να είναι αυτή η ρημάδα η άσκηση? και πως μπορώ να ξέρω εγω (που είμαι άσχετος) αν κανω αυτά που πρέπει ή αν κουράζομαι τζαμπα?
Και όμως, υπάρχει μια συγκεκριμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη απάντηση σε όλα αυτά. Χρησιμοποιήστε το training zone!
Τι ειν'τουτο πάλι??? 
Οταν ασκούμαστε (και δεν κοροϊδεύουμε τον κόσμο...) η καρδιά μας ανταποκρίνεται ανεβάζοντας σφυγμους. Υπάρχουν πέντε "ζώνες" οι οποίες εξαρτώνται σε γενικές γραμμές απο την ηλικία μας και είναι οι εξής:

Healthy Heart Zone

• This zone is 50 to 60% of your maximum heart rate. This is an easy and comfortable zone to exercise in.
• You will be able to carry on a full conversation in this zone, although you may be breathing a little heavier than usual.
• Walkers are often in this zone unless they press themselves to walk faster. Fitness walkers may alternate days of walking in this zone with days of exercising in the higher heart rate zones, to give a recovery/easy day.
• Your workout in this zone is less intense and won't give the most cardiorespiratory training benefits. But studies have shown that it works to help decrease body fat, blood pressure and cholesterol.
• In this zone, the body derives it energy by burning 10% carbohydrates, 5% protein and 85% fat.

Fitness Zone

• This zone is from 60 to 70% of your maximum heart rate.
• You will be breathing heavier but will still be able to speak in short sentences.
• You burn more calories per minute than in the healthy heart zone because the exercise is a little more intense - you are going faster and therefore covering more distance. The calories burned depend on the distance you cover and your weight more than any other factors.
• In this zone, your body fuels itself with 85% fat, 5% protein, and 10% carbohydrate.
• You get the same health benefits and fat-burning benefits as the healthy heart zone.

Aerobic Zone

• This zone is from 70-80% of your maximum heart rate.
• You will be breathing very hard and able only to speak in short phrases.
• This is the zone to aim for when training for endurance. It spurs your body to improve your circulatory system by building new blood vessels, and increases your heart and lung capacity.
• Aiming for 20 to 60 minutes in this zone is believed to give the best fitness training benefits.
• You burn 50% of your calories from fat, 50% from carbohydrate, and less than 1% from protein.
• With the increase in intensity, you burn more calories in the same amount of time, as you are covering more distance in that same time. Calories burned depend most on distance and your weight. If you go further in the same time, you burn more calories per minute.
• You may not be able to achieve this heart rate by walking, you may have to use racewalking technique or switch to jogging to get into this heart rate zone.

Anaerobic Zone - Threshold Zone

• This zone is 80 to 90% of your maximum heart rate.
• You will be unable to speak except a single, gasped word at a time.
• This intense exercise will improve the amount of oxygen you can consume - your VO2 maximum.
• This exertion level takes you to the limit where your body begins to produce lactic acid. Racewalkers use this zone to build their ability to go even faster.
• Workouts in this heart rate zone should be in the 10 to 20 minute range, or part of an interval training workout.
• You burn more calories per minute than with the lower heart rate workouts, as you are covering more distance per minute.
• The body burns 85% carbohydrates, 15% fat and less than 1% protein in this zone.
• You may not be able to achieve this heart rate by walking, you may need to use the racewalking technique or switch to jogging/running.

Red-Line Zone

• The top zone is from 90 to 100% of your maximum heart rate. You can't go any higher, and most people can't stay in this zone for more than a few minutes.
• You will be unable to speak except for gasping single words.
• This zone should only be used for short bursts during interval training, where you work intensely for a minute and then drop back down to a lower intensity for several minutes, and repeat.
• You should consult with your doctor to ensure you can work out at such a high heart rate safely.
• While you burn lots of calories per minute in this zone, 90% of them are carbohydrates, 10% fats, and less than 1% protein.

Χμμμμ... Γκουχ-γκουχ! Τι ειν' το "maximum heart rate?" 

Eίναι το νούμερο που προκύπτει αν αφαιρέσουμε απο το 220 την ηλικία μας. Αν είμαστε (πχ) 42 ετών είναι 220-42=178.

Αναλογα με το πόσο fit είμαστε, στοχεύουμε στην ζώνη που μας ταιριάζει. Ενας αρχάριος, 42 ετών, θα ξεκινήσει στην πρώτη ζώνη, δηλαδή στο 50-60% προσπάθειας (178*(50-60)%=89-107 σφυγμούς).

Βεβαια υπάρχει και πιο "επιστημονικός" τρόπος να το βρούμε αυτο, κάνοντας ενα Heart Rate Test γνωστό και ως "τεστ κοπώσεως". Αν έχετε οποιαδήποτε αμφιβολία για την κατάσταση της καρδιάς σας, επισκεφθείτε τον καρδιολόγο σας να σας κανει το τεστ και να σας δώσει το προσωπικό σας HRmax και VO2max.

Εντάξει, τα έκανα όλα αυτά... πως θα ξέρω σε ποιο σημείο βρίσκομαι καθε φορά? Εδω μπαίνει στο παιχνίδι το heart rate monitor. Αυτο είναι μια συσκευή που μοιαζει με ρολόι και μετράει συνέχεια τους σφιγμούς μας καθώς αθλούμαστε. Ειναι η καλύτερη επενδυση που μπορείτε να κάνετε, εφ'οσον είστε σοβαροι για το όλο θέμα.

Τα καλύτερα heart rate monitors είναι τα Polar, μια σκανδιναβική εταιρεία που είναι πρωτοπόρος σε αυτά.

και τι τρώμε τωρα???

Ξεκινώντας γυμαστήριο, πείστηκα οτι δεν θα καταφέρω τίποτα αν δεν αλλάξω την διατροφή μου. 
Το βασικότερο δεν ήταν οι ποσότητες που έτρωγα αλλά το είδος της τροφής. Με λίγα λόγια... ΔΙΑΙΤΑ!!!
Το μεγάλο πρόβλημα με τη δίαιτα είναι οτι σε όλους αρέσει το φαγητό! (δεν θα είχα γινει σαν... θαλάσσιος ελέφαντας αν δεν έτρωγα...)
Καθώς λοιπόν συμπλήρωνα τα πρώτα μου δεκαπεντάλεπτα στον διάδρομο, αποφάσισα να ασχοληθώ σοβαρά με το τι τρώω και το τι θα ΕΠΡΕΠΕ να τρώω ώστε να"ξεφορτωθώ" τα 20 περιτά κιλά λίπους που κουβαλούσα μαζί μου...
Βασική πηγή ενημέρωσης στην εποχή μας είναι το internet και πρώτος σταθμός οι διάφορες δίαιτες που κυκλοφορουν σε αυτό και τα διάφορα προγράμματα διατροφής.
ΜΠΟΥΡΔΕΣ!!!
Μπουρδες τα προγραμματα διατροφής. Πρωτα απο όλα, καταλήγεις ψυχωτικός με διάφορες βλακώδεις λεπτομέρειες "το πρωί τρως αυτό και το βράδυ το άλλο". Υστερα αυτο που με ενδιέφερε εμενα ήταν να καταλάβω τον μηχανισμό λειτουργίας μιας "δίαιτας" και να τον προσαρμόσω στις δικές μου ανάγκες... δεν έχω χρόνο ούτε να μαγειρεύω καθε μερα τοσες μερίδες απο αυτό και τόσες απο εκείνο, ούτε μπορώ στην δουλειά μου να κάθομαι και να μετράω θερμίδες. Ουτε βεβαια μπορώ να κουβαλάω στην δουλειά μου δέκα ταπεράκια με το κάθε πράγμα που πρέπει να φάω εδω και εκει και παρακάτω, δεδομένου οτι θα έπρεπε να καταναλώνω τουλάχιστον τρία "γεύματα" την ώρα εργασίας μου...


Για να μην μπλέκω με λεπτομέρειες, ορίστε τι κατάλαβα, μελετώντας ολες αυτές τις διατροφικές μπούρδες που κυκλοφορούν:

• οι "διαιτολόγοι" δεν έχουν ιδέα τι κάνουν
• ειναι αδύνατο να ακολουθήσεις ολους αυτους τους κανόνες για μεγάλο χρονικό διάστημα
• όλες οι δίαιτες είναι ανθυγιεινές
• όλες οι δίαιτες ειναι προσανατολισμένες στην λογική της "στέρησης"
• όλες οι δίαιτες επιτάσουν 6 μικρά γεύματα την ημέρα

Αυτό το τελευταίο μου κίνησε την περιέργεια... Εμβαθύνοντας, συνάντησα τον όρο "παλινδρόμηση" και "φαινόμενο πινγκ-πονγκ". Οι διαιτολόγοι μιλούσαν πολύ σοβαρά για ένα μεγάλο πρόβλημα: όταν στερείς απο τον οργανισμό τροφή, αυτός προσαρμόζεται και μετά απο λίγο καιρό η στέρηση δεν έχει αποτέλεσμα. Οταν μετά απο λίγο καιρό γυρίσεις πίσω αυτό που στέρησες, ο οργανισμος ΔΕΝ το αξιοποιεί γιατι έχει μαθει να ζει χωρίς αυτό.

Ενα εντυπωσιακό σημείο ήταν το σκαλοπάτι" των 1500 θερμίδων. Ο μεταβολισμός προσαρμόζεται οταν η λήψη θερμίδων πέσει κάτω απο 1500 θερμίδες ημερησίως και ο οργανισμός μπαίνει σε "κατάσταση συναγερμού". Ετσι, το προτεινόμενο ήταν η ημερήσια λήψη θερμίδων να μην πεφτει κάτω απο τις 1500. 

Κανοντας μια προχειρη καταμέτρηση μιας "τυπικής" διατροφικής ημέρας μου, διαπίστωσα οτι βρίσκομαι πολύ κοντα σε αυτο το "σκαλοπάτι" και μάλιστα πολλές μέρες βρισκόμουν κάτω απο αυτό. Σε αντίθεση, άλλες μέρες βρισκόμουν πολύ πάνω απο αυτό, με αποτέλεσμα να έχω χαμηλό μεταβολισμό και ταυτόχρονα όταν υπήρχε περισσευμα θερμίδων να τις κάνω αμέσως λίπος!!!

Επρεπε να κανω κάτι για να το αλλάξω αυτό, και μάλιστα άμεσα! 

Ρωτώντας πας στην Πόλη, έθεσα λοιπόν το ζήτημα σε διάφορα σχετικά (και άσχετα) άτομα και το συμπέρασμα ήταν πολύ απλό! Επρεπε να λαμβάνω περισσότερες θερμίδες, να τις λαμβάνω σε σταθερες δόσεις μέσα στην ημέρα ωστε να διατηρειται ψηλά ο μεταβολισμός μου και να αποφεύγω οσο γίνεται τα λιπαρά. 

Σκέφτηκα λοιπόν "τι εχω να χάσω?" και σχεδίασα ενα πρόγραμμα διατροφής που να με βολεύει (το οποίο οσο μάθαινα  περισσότερα το τροποποιούσα, αλλα θα τα δούμε αυτα σε μελλοντικά posts):

• Πρωινό (στο σπίτι) δημητριακά ολικής με γαλα 1.5%
• Στις 10 μια μπανάνα ή ένα μήλο
• Στις 12... σαντουιτσάκι! Ψωμί πολύσπορο, γαλοπούλα, μαγιονέζα με γιαούρτι (ή μουστάρδα)
• Στις δύο μια μπάρα δημητριακών
• Στις πέντε (πίσω στο σπίτι) ενα ποτήρι γάλα
• Στις οκτώ (επιστροφή απο το γυμναστήριο) πράσινη σαλάτα (μαρούλια) με τόννο

Κάποια μέρα μεσα στην εβδομάδα που δεν θα πήγαινα γυμναστήριο είχα ενα γεύμα με κατι λαδερό (πχ φασολάκια). Τα σαββατοκύριακα ψητό κοτόπουλο ή ψάρι.

Αυτή ήταν η διατροφή μου τους τρείς πρώτους μήνες. Ακόμα και σήμερα συνεχίζω στίς ίδιες βασικές παραμέτρους, με αρκετές βέβαια διαφοροποιήσεις, καθώς μάθαινα περισσότερα...


ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το "σκαλοπάτι¨των 1500 θερμίδων ισχύει για μένα. Καθως είμαστε όλοι διαφορετικοί, θα πρέπει να βρείτε το δικό σας. Ο δικός σας αριθμός έχει να κάνει με το μέγεθος σας (ύψος, βάρος, σωματοδομή), το επίπεδο δραστηριότητας, την ηλικία κλπ. 
Τα λέω πριν αρχίσετε να μη κυνηγάτε χωρις να φταίω!!  

Καθε αρχή και δύσκολη...

...και μην πιστεύετε αυτούς που λένε οτι η αρχή ειναι το ήμισυ του παντός... 
Το πιο δύσκολο είναι να ΜΗΝ τα παρατήσεις τον πρώτο μήνα.
Το επόμενο δύσκολο σημείο είναι να καταφέρεις να επιστρέψεις μετά απο τον (αναπόφευκτο) τραυματισμό
και το επόμενο να αποφασίσεις να ανανεώσεις την συνδρομή σου, οταν αυτή λήξει.


Ακριβώς όπως και στο τρέξιμο, τα δυσκολότερα είναι πάντα τα πρώτα μέτρα...


Πως τα κατάφερα? 
Με παγίδεψα!
Γνωρίζοντας πολυ καλα τον εαυτό μου (και το πόσο... τσιγκούνης είμαι) έκανα μια σοβαρή επένδυση στο ξεκίνημα της προσπάθειας, έτσι ώστε να μου "κοστίσει" πολύ κάθε απόπειρα να σταματήσω!
Εκανα λοιπόν μια επένδυση σε εξοπλισμό: αγόρασα διάφορα απαραίτητα πραγματα

• Παπούτσια για τρέξιμο*
• Φόρμες
• Μπλούζες
• Κάλτσες
• MP3 player
• ακουστικά για το MP3 player
• Heart Rate monitor*

και με "κλείδωσα" στο γυμναστήριο με μια εξάμηνη συνδρομή.
Ολα αυτά είχαν κάποιο σημαντικό κόστος, το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν ήθελα να το θεωρήσω "πεταμένα χρήματα", οπότε ήξερα οτι θα τα αξιοποιήσω.


(* τι ειναι τουτο παλι? θα μιλήσω για αυτα... σε επόμενα posts)

Μερικά (βαρετά) σωματομετρικά...

Πριν ξεκινήσω όλη αυτή τη διαδικασία ήμουν 124 κιλά, φορούσα παντελόνι νούμερο 40 ή 42 και πουκάμισα XXL. 
Σήμερα είμαι 114 κιλά, φοράω παντελόνι νούμερο 36 και πουκάμισα XL.


Οταν ξεκίνησα δεν μπορούσα να τρέξω. Ξεκίνησα περπατώντας, αλλα δεν αντεχα για πάνω απο 15 λεπτά.
Σήμερα τρέχω με σχετική άνεση 5 χιλιόμετρα κοντά στα 30 λεπτά (ο καλύτερος χρόνος μου είναι 28 λεπτά). Εχω τρέξει περισσότερα απο 250 χιλιόμετρα τους τελευταίους 9 μήνες (πιο πρίν δεν μετρούσα)
Παράλληλα κάνω και άλλη αεροβική άσκηση (περπάτημα σε επικλινές, ποδήλατο, stepper) 
Επίσης κάνω και ελεύθερα βάρη. Παω στο γυμναστήριο 4 φορές την εβδομάδα για μιάμιση με δύο ώρες τη φορά.


Οταν ξεκίνησα, οι σφιγμοί μου σε ηρεμία ήταν 76. Σημερα είναι 48.


Update!
Το πιστό μου Polar F11 εχει μαζέψει τα εξής στοιχεία (σε δύο χρόνια):
Total Count: 706 φορές που εχω κάνει αερόβια άσκηση και την έγραψε
Duration: 569h συνολικές ώρες αερόβιας άσκησης
Calories: 218150 συνολικές θερμίδες


Κατα μέσο όρο δηλαδη, καθε φορά που κανω αερόβια άσκηση καίω 300 θερμίδες σε 20 λεπτά.  Κάθε κιλό λίπους έχει 10000 θερμίδες, οπότε έχω κάψει 21,8 κιλά λίπους... καπου εκεί το υπολόγιζα και εγώ :-)

Πως άρχισα να τρέχω... (introduction)

Ξαφνικά, ένα πρωινό...


...στην πραγματικότητα η απόφαση έβραζε στο κεφάλι μου για πολύ καιρό. Πολλές και διάφορες καμπάνες χτυπούσαν...
Απο απλά πράγματα, όπως το γεγονός οτι δεν έβρισκα ρούχα, μέχρι το οτι δεν μπορούσα να ανέβω ένα όροφο σκαλοπάτια χωρίς να λαχανιάσω...
μέχρι τα αποτελέσματα μιας γενικής αίματος (που έγινε για άσχετο λόγο) που έδειξε ανεβασμένο ζάχαρο, στα πρόθυρα διαβήτη.


Συνδιασμένα με την αυταρέσκεια μου... οπου ΔΕΝ μου άρεσε αυτό που έβλεπα στις φωτογραφίες...
Εχετε ακούσει το ανέκδοτο που λέει οτι "άρχισα να ανησυχώ οταν κατι οικολόγοι άρχισαν να με σπρώχνουν προς το νερό"? Ε, σε καποιο σημείο άρχισα να κοιτάζω μήπως εμφανιστει καμμιά ομάδα απο οικολόγους και με περάσουν για φώκια!

Ολα αυτά μαζί, με έφεραν σε ένα γυμναστήριο.

Ισως και να ήταν μια μινι κρίση της μέσης ηλικίας (είχα "μόλις" πατήσει τα 41)
Ισως να ήταν οτι ήθελα να κάνω κάτι μαζί με την καρδούλα μου, την οποία σχεδόν δεν έβλεπα
Ισως να ήταν η ανάγκη μου να ξεκολλήσω απο το σπίτι και να βγω λίγο έξω, να δω καινούργιες φάτσες

Δεν ξέρω ποιο απο όλα, το πιθανότερο να ήταν ολα μαζί.

31 Αυγούστου του 2008, πρώτη μέρα στο γυμναστήριο...

και σήμερα, δύο χρόνια μετά, αποφάσισα να περάσω όλες μου τις εμπειρίες στο blog, "για να  θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι..."