Συνεχιζοντας την εξερευνηση της διατροφής μου, η οποία συνισταται στο να διαβάζω και να ξαναδιαβαζω διαφορους ωστε να διαμορφωσω την δικη μου γνωμη, ανακαλυψα εναν πολυ απλο και βασικό κανόνα: όσο περισσότερο επεξεργάζεται ενα τροφιμο, τοσο χειρότερο γίνεται!
Ως παράδειγμα σκεφτείτε ενα μήλο. Οπως ειναι πανω στο δέντρο ειναι στην πιό τελεια και υγιεινή μορφή του. Αν το ξεφλουδισω (πρώτη επεξεργασία), χανει ενα μεγάλο μερος απο την αξία του, καθως τα καλυτερα συσταστικά του (βιταμίνες, φυτικες ίνες) βρίσκονται στην φλούδα. Αν το μαγειρέψω για να γινει κομπόστα (παραπάνω επεξεργασία) χανει ακόμα περισσότερα απο τα καλα του στοιχεία. Αν το κανω μαρμελαδα προσθετωντας ζαχαρη, οχι μονο εχει χασει σχεδόν καθε τι υγιεινο αλλά του έχω προσθέσει και κάτι που το μετατρέπει σε "επικίνδυνο για την υγεία" (τουλάχιστον για οσους ειναι παχύσαρκοι ή έχουν διαβήτη). Ενα ακόμα βήμα είναι η συσκευασία της μαρμελάδας με προσθήκη συντηρητικών και βελτιωτικών, οπου τώρα του έβαλα και μερικα "Ε".
Με τον ίδιο τρόπο καταστρέφουμε σχεδόν όλα μας τα τροφιμα. Πέρνουμε υγιεινές πρώτες υλες και τους αφαιρούμε οτιδήποτε καλό έχουν, προσθέτωντας διάφορες αχρηστες και τοξικές ουσίες. Πέρνουμε το ρύζι, το αποφλοιώνουμε, αφαιρούμε τη φύτρα και το λευκαίνουμε.
Πέρνουμε το σιτάρι, κανουμε τα ίδια, το μετατρέπουμε σε αλεύρι. Με το αλεύρι αυτό φτιάχνουμε μπισκότα γεμάτα με άχρηστα λιπαρά, ζάχαρη και συντηρητικά.
Πέρνουμε τα πορτοκάλια, τα στίβουμε (πετάμε το χρησιμότερο μερος τους), προσθέτουμε ζαχαρη και συντηρητικά και τα μετατρέπουμε σε "αναψυκτικό".
Πέρνουμε το γάλα, αφαιρούμε τα ευεργετικά βακτηρίδια, αφαιρουμε το λίπος και μαζί ολες τις λιποδυαλυτες βιταμίνες, το ακτινοβολούμε με σκληρή ραδιενέργεια και εχουμε το "γάλα μακράς διαρκείας" που δεν έχει καμμία σχεση με γάλα.
Σαν επέκταση του κανόνα σκεφτείτε τη ζημιά που κάνουμε στα τρόφιμα ΠΡΙΝ ακόμα αρχίσει η "επεξεργασία" τους: έχουμε ντομάτες ποτισμένες με ορμόνες, άρρωστα κοτόπουλα, μοσχάρια-κανίβαλους (ταϊσμένα με ζωοτροφές φτιαγμένες απο αλεσμένα υπολείμματα κρέατος), μεταλλαγμένο καλαμπόκι (εδώ και 50 χρόνια).
Τα τελευταία δύο χρόνια εχω κάνει συνειδητή προσπάθεια να διαβάζω τις ετικέτες από τα τρόφιμα που αγοράζω απο το Σουπερμάρκετ. Διαβάζοντας τις ετικέτες προσπαθώ να επιλέξω τρόφιμα που έχουν οσο το δυνατό λιγότερα "άσχετα" πρόσθετα. Εχω επίσης εντυπωσιαστεί με τον τρόπο που οι εταιρίες τροφίμων "πασσάρουν" διάφορα πρόσθετα μεσα στα είδη τους, κάνοντας τα να ακούγονται καλύτερα απο οτι είναι.
Θα επανέλθω σε μελλοντικό post με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για καποια απο αυτά τα "πρόσθετα" τα οποία βρίσκονται σχεδόν παντού και είναι αδύνατο να τα αποφύγει κανείς.
Οπως επίσης και με παραδείγματα για το πως καταφέρνουν οι εταιρίες τροφίμων να ακολουθήσουν το γράμμα του νόμου, παραπλανώντας τον ανυποψίαστο καταναλωτή, που άλλο αγοράζει και άλλο νομιζει οτι αγοράζει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου