Κυριακή 5 Ιουνίου 2011

Use the Force, Luke... Let go!

Τα σοφά λόγια του Obiwan Kenobi με συνόδεψαν στο χτεσινό μου τρέξιμο και το αποτέλεσμα ήταν άκρως ενδιαφέρον και ιδιαίτερα απελευθερωτικό.
Για πρώτη φορά μετα απο 2 χρόνια απλά έτρεξα χωρίς να με νοιάζει ο χρόνος, ο βηματισμός, οι σφιγμοί και όλα τα υπόλοιπα που γυρίζουν μέσα στο κεφάλι μου συνήθως. Εστίασα τα μάτια μου σε ενα σημείο περίπου δυο μέτρα μπροστά μου και έτρεξα, μεχρι να κουραστώ. Αλλα για κάποιο λόγο δεν κουράστηκα. Δεν πιάστηκα. Ετρεξα και συνέχισα να τρέχω, κάλυψα την διαδρομή μου χωρίς να το καταλάβω και γύρισα σπίτι ελαφρύς και χαρούμενος.
Ετρεξα πανω απο μια ωρα και κοιτάζοντας (μετα) τα λογκ, διαπίστωσα οτι έκανα τα δυο ταχύτερα μίλια που εχω κάνει ποτέ. Δυο συνεχόμενα μίλια κάτω απο 18 λεπτά. Δεν ειναι βέβαια και χρόνος για ολυμπιακούς αγώνες (ουτε καν για παραολυμπιακους), αλλά μέχρι τώρα ποτέ δεν είχα καταφέρει να τα κάνω κάτω απο 20 (για όσους δυσκολεύονται στις μετατροπές, δυο μιλια είναι 3,2 χιλιόμετρα). Και για όσους αναρωτιούνται για το τι θεωρείται ανταγωνιστικός χρόνος, στο μίλι είναι γυρω και κάτω απο τα 4 λεπτά.
Συνολικά έτρεξα κατι λιγότερο απο 10k και αν υπολογίσω το περπάτημα από και προς την διαδρομή μου (να περάσω την Πεντέλης με κίνηση απο τα φανάρια - που δεν ειναι και πολυ κοντά) κάλυψα σχεδον 10 και μισό.
Το σημαντικότερο ηταν οτι στο τέλος δεν ήμουν "ετοιμος να πεθάνω", ουτε είχα διάφορα καψίματα και "τριξίματα" απο διάφορα μέρη και μέλη του σώματος (τουλάχιστον μεχρι να κάνω το ντουζάκι μου). Βεβαια, χρειάστηκα εναν δίωρο "υπνακο" (έπεσα ξερός, έκλεισα τα μάτια, τα άνοιξα και είχαν περάσει 2 ώρες).
Οι διάφορες "φωνές" απο τα ταλαιπωρημένα σημεία του σώματος μου  έγιναν δυνατότερες την επόμενη μέρα, αλλά δεν είχα το γνωστό πιάσιμο σε γλουτους, μηρούς ώμους και πλάτη.
Ενα ακόμα ενδιαφέρον σημείο που πρόσεξα ηταν οτι πήρε μπροστά το "εργοστάσιο" και ένιωθα ζεστός μέχρι αργά το βράδυ.

Δευτέρα 16 Μαΐου 2011

Απρίλη μου, Απρίλη μου ξανθε και Μάη μυρωδατε!

Που χάθηκα για σαράντα μέρες? άνοιξε η γη και με κατάπιε?
Η αλήθεια είναι ότι μια σειρά από γεγονότα με κράτησαν μακρυά από το αγαπημένο μου blog αλλά και από το τρέξιμο. Ταξίδια, γιορτές και άλλες "υποχρεώσεις" γέμισαν τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο μου με αποτέλεσμα να αραιωσω τα τρεχαλητα και να μαζεψω και δυο τρία κιλακια...
Τέλος πάντων, γύρισα και ελπίζω Δημήτριος!
Ήδη κατάφερα να αποκτησω μια κόκκινη μύτη και ένα φανταστικό μαυρισμα (η μάλλον κοκκινισμα) το οποίο ξεκινάει από το σημείο που τελεωνει το κολαν και συνεχίζει μέχρι το ακριβές σημείο όπου αρχίζουν οι κάλτσες! Τα οποίο μαυρισμα - κάψιμο εκδηλώνεται με μια απολαυστική φαγούρα η οποία δροσιζεται με την δράση του γνωστού bepanthol.
Εντωμεταξυ, απέκτησα και ένα iPad2 απο το οποίο σας γράφω. Ειναι ένα απο αυτά τα πράγματα τα οποία ποτέ δεν φανταζεσαι ότι θα χρειαστείς (σιγά μη γίνω εγώ μια απο αυτές τις ψωναρες που περιμένουν ουρές έξω απο τα iStores) αλλά τώρα δεν μπορώ να κάνω χωρίς. Είναι ένα τεχνολογικό αντικείμενο το οποίο κατάφερε να μου γίνει απαραίτητο σε λιγότερο απο μια εβδομάδα. Και το συνιστώ σε όποιον μπορέσει να αντιληφθεί την χρησιμότητα του.
Πίσω στο τρέξιμο όμως!
Η γνωστή κίτρινη πανούκλα που γεμιζει την γειτονιά μου κάθε Απρίλιο χτύπησε και φέτος. Εκτός απο το ότι γέμισαν οι δρόμοι, τα μπαλκόνια και τα παντζουρια με αυτή την κίτρινη αηδία, κατάφερε να με θέσει εκτός με βουλωμενη μύτη, φτερνισμα και πονοκέφαλο για πάνω απο μια εβδομάδα. Και όταν είναι αδύνατο να αναπνευσεις, είναι πολύ δύσκολο να τρεξεις. Έτσι, πολύ ευχάριστα πέρασε ο μίσος Απρίλιος.
Αμέσως μετά είχαμε το Πάσχα, το οποίο είναι μια καλη ευκαιρία για εμάς τους παρεπιδημουντες το αστυ να την κάνουμε για την εξοχή. Το κακό με την εξοχη είναι ότι είναι γεμάτη με συγγενείς τους οποίους πρέπει να συναναστραφεις. Τερατωδες χάσιμο χρόνου. Και το χειρότερο είναι ότι είναι αδύνατο να πείσεις την θεία σου ότι πρέπει να βγεις κάποια στιγμή απο το σπίτι και να πας να τρεξεις. Το έχει συνδυασμένο μάλλον με το "ουστ 666"
Τα επόμενα δυο ΣΚ χάθηκαν σε ταξίδια. Όσο ευχάριστο είναι το να ταξδευεις, τόσο κουραστικό είναι να ταξιδευεις. Να περνάς ώρες περιμένοντας σε αεροδρόμια η να περνάς ώρες πηγαινοντας προς η απο τα αεροδρόμια προς τον τελικό σου προορισμό. Ιδίως ο γνωστός κανόνας ότι πρέπει να αδειάσει το δωμάτιο σου στο ξενοδοχείο μέχρι τις 12 (τώρα έχει γίνει 11) και να περάσεις τις υπόλοιπες ώρες στο αεροδρόμιο, τι άλλο να κανείς κουβαλώντας μια βαλίτσα και μια τσάντα, κοντά 35 κιλά αποσκευές?
Με όλα αυτά, φτάσαμε ξαφνικά απο τον Μάρτιο στον Μάιο, χωρίς να μεγαλώσει σημαντικά ο αριθμός των λογκαρισμενων χιλιομέτρων.

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

ΦΡΑΟΥΛΕΣ

Αφορμή για το σημερινό μου post είναι περιστατικό που μου συνέβη χτες ενώ ψώνιζα.
Μαμά με δυο πανέμορφα πιτσιρίκια ψωνίζει οπωρολαχανικά και τα πιτσιρίκια βλέπουν τις φράουλες. Και αρχίζει η μαμά να σχολιάζει "ποπό τι φράουλες τέρατα είναι αυτές, ποπό όλο ορμόνες είναι, α όχι δεν θα πάρουμε φράουλες" κλπ.
Πρώτα από όλα είμαι οριζοντίως και καθέτως αντίθετος στο να μεταφέρουμε τις φοβίες μας στα παιδιά μας. Γιατί θα πρέπει ένα πιτσιρίκι 4 ετών να ακούει για "τρόφιμα τέρατα"?
Δεύτερον, η εν λόγω μαμά - που είναι προφανώς από αυτές τις "οικολόγες" που οδηγούν τζιπάρες μεγαλύτερες από το σπίτι μου αλλά θα "σβήσουν τα φωτά για μια ώρα" αύριο - θα πρέπει να ρίξει μια μάτια στο καλάθι της:
  • Γάλα μακράς διάρκειας, από αυτό που όχι μόνο έχει μέσα γάλα σε σκόνη, σε τούβλα, σε τσουβάλια κλπ αλλά είναι αυτού του τύπου που περνάει από ακτινοβολία (την λένε "ήπια θερμική επεξεργασία" στα μαρκετίστικα αλλα μιλάμε για σκληρή ραδιενέργεια) και δεν μένει τίποτα ζωντανό μέσα του. Αυτό πίνουν τα παιδιά της!
  • Κοτόπουλο... εδώ γελάνε υστερικά. Κοτόπουλο μεγαλωμένο με ορμόνες σε άθλιες συνθήκες. Και μάλιστα αυτές είναι ζωικές ορμόνες, που αφομοιώνονται σε αντίθεση με τις φυτικές ορμόνες της φράουλας που δεν είναι συμβατές με την βιοχημεία μας
  • Ψάρι (Σολωμό φρέσκο βόρειου Ατλαντικού) με περισσότερο υδράργυρο από θερμόμετρο. Έχει βγει οδηγία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να μην τον καταναλώνουν παιδιά.
  • "γιαουρτάκια" "παιδικά" που δεν είναι βεβαία γιαούρτι και επιπλέον είναι τίγκα στο χρώμα και τα χημικά πρόσθετα. Επιπλέον, έχει και μια χούφτα "δημητριακά" που στην πραγματικότητα είναι ζάχαρη με λιιιιιιγο ρυζάκι μέσα.
  • Φυσικά το πανταχού παρόν εμφιαλωμένο νερό (νερό της βρύσης μέσα σε πλαστικό μπουκάλι που καταλήγει στη χωματερή και παραμένει εκεί για χιλιάδες χρόνια)
  • “φυσικός” χυμός πορτοκάλι, από πορτοκάλια αργεντινής (όπως λέει στη συσκευασία). Τα οποία σας βεβαιώνω δεν ταξίδεψαν ως πορτοκάλια αλλά ως χυμός σε παγοκολόνες και βεβαία όχι σε αεροπλάνο αλλά στα αμπάρια ενός πλοίου
  • άφησα για το τέλος το πιο αστείο: φυσικά η ΙΔΙΑ μαμά, την ώρα που μίλαγε για φράουλες και ορμόνες, γέμιζε μια σακούλα ΝΤΟΜΑΤΕΣ, οι οποίες φυσικά και είναι από θερμοκήπιο και φυσικά και μεγαλώνουν με ορμόνες!!!
Θα έκανα παραπάνω ανάλυση αλλά καταλαβαίνετε που το πάω. Λένε ότι η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια. 
Στην περίπτωση μας, η ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ ντυμένη με τον μανδύα της “και καλά” (για τους βορειοελαδίτες: ντεμέκ) υγιεινής οικολογικής διατροφής, όπου πραγματικά οι περισσότεροι “καταπίνουν την κάμηλο”, αμάσητη και με την ουρά της.
Κάπου κάποιος άκουσε κάποιον να μιλεί για “φράουλες με ορμόνες”, το πιθανότερο από κάποιον τηλεοπτικό “δημοσιογράφο” και από τότε το περιφέρει αμάσητο.
Είμαι σίγουρος ότι σε 15-20 μέρες η ΙΔΙΑ μαμά θα πάρει φράουλες στα πιτσιρίκια, οι οποίες θα είναι από τον ίδιο παραγωγό καλλιεργημένες με την ίδια μέθοδο, αλλά η ίδια θα είναι “πεπεισμένη” ότι τώρα πια είναι “η εποχή τους”, άρα δεν πρόκειται πια για “τέρατα”


Εντωμεταξύ, εγω απολαμβάνω ενα εκπληκτικό αγελαδινό γιαουρτάκι με φραουλες...

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011

Ανακεφαλαίωση 2 μηνών

Περάσανε κιόλας οι 2 πρώτοι μήνες της χρονιάς και βρίσκομαι σε καλό δρόμο. Εχω λογκάρει 130 χιλιόμετρα! Με αυτό το ρυθμό θα έχω φτάσει τον στόχο της χρονιάς από τον Σεπτέμβριο! (ενθαρρυντικό χτύπημα στην πλάτη πατ πατ πατ... και όλα τα σχετικά)

Δεν βλέπω την ώρα πότε θα γλυκάνει ο καιρός να αρχίσω το τρέξιμο “έξω”, γιατί καλός ο διάδρομος κλπ αλλά η ομορφιά είναι να τρέχεις κάτω από μπλε ουρανούς και δροσερά δεντράκια. Ασε που θέλω να δοκιμάσω όλα τα συμπράγκαλα που έχω κατά καιρούς προσθέσει στην συλλογή μου σε “κανονικές συνθήκες”. Το ειδικό καπέλο, το παγούρι, το footpod, ακόμα και το Buff με την UV προστασία! Θέλω να δω πως θα νιώθω τον δρόμο με τα Adidas Glide αλλά και με τα Nike Free Run. Θέλω να βρω και τους υπόλοιπους “τρελούς” που βλέπω μερικές φορές τις Κυριακές να τρέχουνε στην Ολύμπου και τα γύρω στενά! Θέλω να ανηφορίσω προς το βουνό και να τρέξω με θέα το λεκανοπέδιο!

Γιατί δεν τα κάνω όλα αυτά? μα έχετε δει τον καιρό? μήνες τώρα είναι “πλιτσι-πλιτσι”. Και θα μου πεις, “μα αφού και αδιάβροχο έχεις, και ζεστή φόρμα, μέχρι και μάλλινες κάλτσες τρεξίματος έχεις”. Ναι, αλλά όλα αυτά είναι περιορισμοί και βάρη. Δεν μου αρέσει καθόλου να κρυώνω και δεν μου αρέσει καθόλου να είμαι βρεγμένος και ιδιαίτερα δεν μου αρέσει οποιοσδήποτε συνδυασμός των παραπάνω!

Επίσης, οι ώρες που έχω διαθέσιμες για τρέξιμο είναι συνήθως όταν έχει πέσει το σκοτάδι. Και φυσικά τις Κυριακές τις έχω για ξεκούραση και αλλαγή ατμόσφαιρας. Σε ένα μήνα έχουμε ισημερία και αλλάζει η ώρα. Ολα αυτά σημαίνουν ότι οι ώρες της μέρας με φως θα είναι περισσότερες, άρα και οι ευκαιρίες για τρέξιμο “έξω” θα είναι περισσότερες. Θα είναι και ο καιρός καλύτερος (λες και με ακούω σε λίγο καιρό να γκρινιάζω για την ζέστη)

Μιλώντας για το footpod, διαπιστώνω ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό εργαλείο το οποίο με έχει βοηθήσει να προσαρμόσω τον ρυθμό μου αλλά και να βρω τον ιδανικό ρυθμό την κάθε στιγμή. Δεν χρειάζεται πια να “μαντεύω” αν πάω καλά, μια ματιά στο Polar φτάνει. Βέβαια η χαζομάρα που με δέρνει έκανε άλλη μια φορά την εμφάνιση της στην διαδικασία calibration. Για να το κάνω σωστά, δανείστηκα έναν τροχό που χρησιμοποιείται για να μετράμε αποστάσεις. Τον κρατάς και τον κυλάς και σου λέει με ακρίβεια εκατοστού πόση απόσταση κάλυψες. Για να ρυθμίσω το polar έπρεπε να τρέξω ένα χιλιόμετρο, να σημειώσω την ένδειξη του για την ίδια απόσταση και μετά να βάλω το ποσοστό διαφοράς σε κάποιο σημείο. Αφου λοιπόν έκανα όλη αυτή τη διαδικασία κουβαλώντας τον τροχό, σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να κάνω το ίδιο τρέχοντας δυόμισι γύρους σε έναν στίβο και χωρίς να χρειαστεί να κουβαλάω τον τροχό μαζί μου... Περιττό να πω ότι για μια δυο μέρες δεν κοιταζόμουν στον καθρέφτη...

Και μια που μιλάμε για καθρέφτη...

ΧΑΛΒΑΔΕΣ

Ηρθε η εποχή του Χαλβά! Ηδη σε πολλά ράφια βλέπουμε απλωμένους τους "χαλβάδες του μπακάλη" όπως λέγονται για να τους ξεχωρίζουμε από τον "Πολίτικο" ή τον "Χαλβά Φαρσάλων".
Ο Χαλβάς, αυτή η λαχταριστή μεσανατολική λιχουδιά που μας ήρθε με τους έλληνες της Ιωνίας, είναι μια εξαιρετική τροφή, φτιαγμένη από Ταχίνι - που είναι απλά καβουρδισμένο και τριμμένο σουσάμι με το λάδι του - και Ζάχαρη, σωστά?

ΛΑΘΟΣ!!!

Δυστυχώς, ΟΛΟΙ (η μάλλον "σχεδόν" όλοι) οι χαλβάδες του εμπορίου είναι φτιαγμένοι με Ταχίνι και HFCS! Εχουμε μιλήσει παλιότερα για τον διατροφικό εφιάλτη που λέγεται HFCS και παρουσιάζεται ως "σιρόπι γλυκόζης - φρουκτόζης"
Εψαξα! Εστειλα e-mail! Κάποιοι είχαν την ευγένεια να μου απαντήσουν, άλλοι απλά με αγνοήσανε. Ως πρώτο σχόλιο εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι όποια εταιρεία έχει (δήθεν) πιστοποίηση ISO και ΔΕΝ απαντάει στις ερωτήσεις του καταναλωτικού κοινού, παραβιάζει το ISO και θα πρέπει να της ΑΦΑΙΡΕΘΕΙ η πιστοποίηση!
Η ευκολία του HFCS (και η "οικονομία") έχει σπρώξει πολλούς επιχειρηματίες να το χρησιμοποιήσουν. Δυστυχώς, δεν θα έπρεπε σε κάποιον που βάζει αυτή την αηδία στα προϊόντα του να χρησιμοποιεί όρους όπως "παραδοσιακός", "γνήσιος", "αγνός", ακόμα και "χειροποίητος". Είμαι σίγουρος ότι ο παππούς του όταν έφτιαχνε χαλβά και του έδωσε την συνταγή ΔΕΝ χρησιμοποιούσε την αηδία που ονομάζεται "σιρόπι γλυκόζης - φρουκτόζης".

Πρώτος και καλύτερος ο κυρίαρχος της αγοράς, ο "Μακεδονικός". Κατασκευάζεται απο την οικογένεια Χαϊτογλου. Το μεγάλο πρόβλημα με αυτόν είναι οτι η ΙΔΙΑ εταιρεία είναι επίσης και ο μεγαλύτερος εισαγωγέας HFCS! 
Εστειλα το mail μου και μου απάντησαν (μπράβο τους!). Μου έστειλαν μάλιστα και ένα πιστοποιητικό που βεβαιώνει οτι το HFCS που χρησιμοποιούν παράγεται απο πιστοποιημένες καλλιέργειες οι οποίες δεν περιέχουν μεταλλαγμένα και κάποιες απο αυτές είναι και βιολογικές.
Αυτο το χαρτί είναι αντίστοιχο σαν να μου έχει στείλει η BP μια βεβαίωση οτι το πετρέλαιο μιας πετρελαιοκηλίδας προέρχεται απο πιστοποιημένες πετρελαιοπηγές!
Σε όλο τον πλανήτη ΓΗ, όλο το καλαμπόκι που καλλιεργείται βιομηχανικά προέρχεται από υβρίδια καλαμποκιού, τα οποία ΔΕΝ φυτρώνουν αν δεν υποστούν ειδική ενεργοποίηση από χημικούς καταλύτες. Πρόκειται λοιπόν για τα πρώτα "γενετικά τροποποιημένα - μεταλλαγμένα" είδη τα οποία κυκλοφόρησαν πριν από 30 περίπου χρόνια. Το να μιλάμε για "βιολογικά" καλλιεργημένα ή "μη μεταλλαγμένα" υβρίδια καλαμποκιού, είναι σαν να μιλάμε για "καλές" ποιότητες καρκίνου ή να εξετάζουμε την "συνεισφορά στην υγεία" του τσιγάρου!
Τέλος πάντων, επειδή είχαν την καλοσύνη να μου απαντήσουν, εξήγησα σε αυτόν που μου απάντησε οτι έχω πρόβλημα με την χρήση HFCS. Απο ότι κατάλαβα, και εκείνος γνώριζε για το θέμα, κατάλαβε οτι δεν μιλάει με κάποιον άσχετο "οικολόγο" και μου υπέδειξε οτι έχουν λανσάρει σειρά χωρίς HFCS, την σειρά ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ με μέλι. Τον ευχαριστώ πολύ και μου έχει δώσει μια (έστω και προσωρινή ) λύση

Πάμε παρακάτω: 
  • Χαλβάς ΧΑΛΒΑΤΖΗ. Σε πολύ όμορφη συσκευασία, χάρτινη, με ωραίο κείμενο κλπ. Δεν μου απάντησαν ποτέ. Κρίμα, γιατί δείχνει οτι έχουν κάνει πολλή δουλειά για να ανοίξουν την αγορά. HFCS και αυτός.
  • Χαλβάς ΟΛΥΜΠΟΣ. Το δείγμα που δοκίμασα είχε "μπαγιάτικη" γεύση και υφή σαπουνιού. Και φυσικά HFCS
  • Χαλβάς ΑΤΤΙΚΗ. Με μέλι. Εχουν και χωρίς μέλι. Απο παλιά ειχα αμφιβολίες για το συγκεκριμένο μέλι "βιομηχανικής" παραγωγής και το απέφευγα... ενα μέλι που δεν "ζαχαρώνει" είναι πάντα ύποπτο για μένα. Pass...
  • Χειροποίητος Χαλβάς Βεροίας ΚΑΝΔΥΛΑΣ. Με HFCS και αυτός! Ακόμα και ο "βιολογικός" τους.
  • Χαλβάς "Μαστιχάτος" ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ από τη Δράμα. Ζητώωωω!!!!! Επιτέλους ενας χαλβάς χωρις HFCS!!! Τον στέλνει και με currier! 
  • Χαλβάς Δραπετσώνας ΚΟΣΜΙΔΗ - ΓΑΒΡΙΛΗ. Εξαιρετικός, αλλά πρέπει να πάτε μέχρι την Δραπετσώνα και να τσακωθείτε με τους άλλους πενήντα που είχαν την ίδια ιδέα. Μέχρι να φτάσετε στο γκισέ, έχει τελειώσει...
  • Τελευταίο άφησα τον Χαλβά απο την Ταχινοποιία Τζελεπίδου. Πρέπει να έχετε γνωστό στην Κομοτηνή να περάσει να αγοράσει ένα "ταπεράκι" και να σας το στείλει!




Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

525600

μια σειρά από ατυχή γεγονότα τα οποία μου συνέβησαν τις τελευταίες μέρες με έκαναν να κάτσω και να σκεφτώ διάφορα πράγματα. Λίγο η επιβάρυνση απο το "άγχος" της δουλειας, λίγο η μοναξιά, λίγο η "κρίση της μέσης ηλκίας" (ναι, με ακούμπησε και αυτό) και λες "τι κάνω εδώ" 
Και όπως συμβαίνει πάντα όταν η ζωή μας αναγκάζει να σκεφτούμε, ήταν μια καλή ευκαιρία να θέσω προτεραιότητες και να κάνω απολογισμούς. Σοβαρούς απολογισμούς, όχι από αυτούς που κάνει κανείς όταν είναι συναισθηματικά φορτισμένος αλλά από εκείνους που γίνονται με ψυχραιμία και σκέψη.


Ενας χρόνος έχει 525600 λεπτά. Σε όλα αυτά τα λεπτά έχουμε την δυνατότητα να κάνουμε το καλό ή το κακό, να είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι, να ζήσουμε ή να μη ζήσουμε.
Mπορούμε να κοιτάξουμε τον ορίζοντα ή μπορούμε να κλειστούμε στο σπίτι και να κλαίμε.
Mπορούμε να φάμε άλλο ένα κομμάτι σοκολάτα ή μπορούμε να βγούμε για τρέξιμο.
Mπορούμε να δουλέψουμε για να πετύχουμε τους στόχους μας ή μπορούμε να κάτσουμε και να μη κάνουμε τίποτα.
Mπορούμε να είμαστε μονοί μας ή με άλλους.
Mπορούμε να μάθουμε κάτι καινούργιο ή να παραμείνουμε σε ότι ξέρουμε.
Mπορούμε να πούμε σε κάποιον πως νιώθουμε και ποσό πολύ τον έχουμε ανάγκη ή μπορούμε να αδιαφορήσουμε.


Ξέρετε ότι υπάρχουν περίπου 52 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ σελίδες αυτή τη στιγμή που ασχολούνται με απολογισμούς και αποφάσεις? Ξέρετε ότι η κορυφαία απόφαση αυτή τη στιγμή είναι το "να χάσω βάρος"?


Το σημαντικό με όλες αυτές τις αποφάσεις είναι η θέληση να τις πετύχουμε. Σχεδόν το 80% των πραγμάτων που αποφασίζουμε να κάνουμε στην αρχή της χρονιάς παίρνουν τον δρόμο για τις "όχθες της Στυγός"* σε λιγότερο από ένα μηνά.


Η δική μου χρόνια ξεκίνησε στραβά και συνέχισε ακόμα χειρότερα. Όμως, οι αποφάσεις που πήρα το βράδυ της πρωτοχρονιάς βρίσκονται ακόμα υπό υλοποίηση. Δεν ήταν πολλές, δεν ήταν όμως και εύκολες! Θα δούμε πως θα υλοποιηθούν στο πέρασμα του χρόνου.


Η απόφαση μου πάντως που έχει σχέση με αυτό εδώ το blog υλοποιείται κανονικά. Έχω τρέξει ήδη 40k στις πρώτες δύο εβδομάδες του χρόνου και περιμένω πως και πως να ζεστάνει λίγο ο καιρός για να αρχίσω το τρέξιμο στους δρόμους της γειτονιάς μου.
Οι διάδρομοι στο γυμναστήριο με διατηρούν σε φόρμα όσο κάνει κρύο και βρέχει, όμως νιώθω ότι έχω πια ξεπεράσει την χρησιμότητα τους. Δώστε μου δρόμους, πάρκα, ανηφόρες και κατηφόρες...


Τα παπούτσια του τρεξίματος είναι αραδιασμένα και με περιμένουν, πολλές φορές μάλιστα με "καλούν" να τα βάλω και να τα χρησιμοποιήσω. Όπως πάντα, έχω δύο ζευγάρια τα οποία χρησιμοποιώ κυκλικά, το ένα από αυτό (τα αγαπημένα μου Lunarglide) έχει αρχίσει να παλιώνει, αλλά ήδη έχω έτοιμα τους αντικαταστάτες τους (ολοκαίνουργια Lunarglide2)


Παράλληλα, έχω "βαρύνει" το πρόγραμμα μου στο γυμναστήριο, ανεβάζοντας τα κιλά και κάνοντας "καινούργιες" και πιο τεχνικές ασκήσεις. Οι επιδόσεις μου στο τρέξιμο έχουν πέσει βέβαια, αλλά διαπιστώνω ότι μου είναι πολύ πιο εύκολο (από ότι ήταν πριν 6 μήνες) να επιστρέψω.


Μια ακόμα από τις αποφάσεις μου ήταν να κρατάω καθημερινό ημερολόγιο σχετικά με το τρέξιμο. Αγόρασα λοιπόν ένα εξειδικευμένο ημερολόγιο-τετράδιο και σημειώνω κάθε μέρα πόσο έτρεξα, γιατι ΔΕΝ έτρεξα, τι έφαγα κλπ. Σε συνδιασμό με τα logs του Polar και του Nike+, έχω πλέον μια ολοκληρωμένη κάλυψη των δραστηριοτήτων μου, η οποία κάνει πια πολύ δύσκολο το να "δικαιολογήσω" στον εαυτό μου γιατί δεν τηρώ το πλάνο μου.


(* η για το "χρονοντούλαπο της ιστορίας")

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

2010 Rundown

Στο τέλος κάθε χρονιάς όλοι μας κάνουμε τους απολογισμούς μας και κατα πόσο καταφέραμε να πετύχουμε τους στόχους που θέσαμε στην αρχή της χρονιάς.
Στην αρχή του 2010 έθεσα διάφορους στόχους, άλλους εφικτούς και άλλους απλά για να τους θέσω. 


Οταν όμως έλεγα πριν ένα χρόνο οτι θα ασχοληθώ με το τρέξιμο περισσότερο, ποτέ δεν πίσευα οτι θα έφτανα εδώ που έφτασα. 
Ποτέ δεν πίστευα οτι μετά απο μόλις ένα χρόνο θα τρέχω 5ρια και 10ρια καθε εβδομάδα. 
Ποτέ δεν πίστευα οτι ήταν δυνατό για μένα να κάνω το (καθημερινο πια) διομισάρι μου ρουτίνα και να το θεωρώ ενα απλό ζέσταμα.

Το nike+ λοιπόν πετάχτηκε σήμερα με τα στατιστικά μου για το 2010 (τα οποία πρέπει να ξεπεράσω το 2011)


Ετρεξα λοιπον 437 χιλιόμετρα
Κατα μέσο όρο έτρεξα 9 χιλιόμετρα την εβδομάδα
Τρείς φορές την εβδομάδα
Το ταχύτερο μου χιλιομετρο ήταν 5 λεπτά 33 δευτερόλεπτα
Ο καλύτερος μου μήνας ήταν ο Μάιος, οπου έτρεξα 66 χιλιόμετρα


Ηδη, από το καλοκαίρι και μετά, τρέχω 4 φορές την εβδομάδα (εκτός και αν τύχει κάτι) και τρέχω γύρω στα 15 χιλιόμετρα.


Βασικός στόχος για το 2011 ειναι να συμπληρώσω τα εναπομένοντα 577 χιλιόμετρα για να φτάσω στο blue level. Στόχος που αυτή τη στιγμή μου φαίνεται δύσκολος γιατι σημαίνει οτι θα πρέπει νατρέχω 12 χιλιόμετρα καθε εβδομάδα οτι και να γίνει.
Δευτερευων στόχος είναι να ανεβάσω ταχύτητα απο τα σημερινά μου 10km/h στα 12km/h για αποστάσεις μεγαλύτερες από 5k. 
Αρχικά πρέπει να καταφέρω να κατέβω την 1 ώρα βέβαια, όταν τωρα το κάνω σε μία ώρα και τρία λεπτά περίπου. Ο στόχος μου για το 2011 είναι να το κάνω σταθερά γύρω στα 56-58 λεπτά. Για να δούμε... :-) 


Περιμένω πως και πως να φτιάξει ο καιρός και να πιάσω τους δρόμους.