Σας έχει τύχει ποτέ να περάσετε απο κάποιο μέρος και να σκεφτείτε: "να, εδώ είναι ωραίο μέρος για να κάνω..." κατι άλλο εκτός απο αυτό που ήδη κάνετε? Να περάσετε με το αυτοκίνητο απο ενα λιβάδι και να πειτε "α, ωραίο μέρος για βόλτα" ή να πάτε κάπου ταξίδι και στο πιο άσχετο σημείο να πείτε "μακαρι να μπορούσα να κάνω εδώ ποδήλατο"?
Σε μένα αυτό συμβαίνει συχνά και αρκετές φορές έχω καταφέρει να γυρίσω σε εκείνο το μέρος και να πραγματοποιήσω την σκέψη μου.
Αλλα μέρη τα διατηρώ σε μια νοητή λίστα και περιμένω την ώρα να επιστρέψω σε αυτά για να πραγματοποιήσω το "απωθημένο" μου.
Αυτή η διαδικασία δεν είναι βέβαια κάτι καινούργιο, είναι κάτι που "μαγειρεύεται" μέσα σου πολλές φορές για χρόνια. Πχ πρίν απο 15 χρόνια είχα περάσει απο την γειτονιά στην οποία μένω σήμερα και είχα σκεφτεί "πωπω τι ωραία που είναι εδώ"... τα χρόνια πέρασαν, σχεδόν το ξέχασα, αλλά σήμερα ζω εδώ. Το ίδιο συνέβη και όταν πρίν απο 10 χρόνια περνούσα με το ποδήλατο από την περοχή μου και σκεφτόμουν "ωραία είναι εδώ και ήσυχα, ωραίο μέρος για ποδήλατο".
Και σήμερα περνάω απο άλλα μέρη και σκέφτομαι το ίδιο, ίσως κάποια στιγμή να το πραγματοποιήσω...
Τέλος πάντων, ξέφυγα λίγο απο τον σκοπό αυτής της ανάρτησης: Ηθελα εδώ να μοιραστώ μαζί σας διάφορα μέρη στα οποία θα ήθελα να έχω μια διαφορετική "αλληλεπίδραση"... και στα πλαίσια του blog, ναι βρε, για μέρη να πάω να τρέξω μιλάμε!!!
Ενα απο τα πιο φανταστικά μέρη για τρέξιμο είναι ο Εγγλέζικος Κήπος στο Μόναχο. Τον έχετε δεί και τον ξέρετε! Πού? Σε γνωστή διαφήμιση αυτοκινήτου στην οποία ένας δρομέας τρέχει σε ένα χιονισμένο πάρκο. Παρεπιπτόντως, το συγκεκριμένο ντύσιμο και τον δρομέα να τρέχει στα χιόνια το συνάντησα και στο Βερολίνο. Οι συγκεκριμένες πόλεις έχουν μια σημαντική "κουλτούρα" τρεξίματος και ο κόσμος τρέχει χειμώνα-καλοκαίρι, όχι μόνο στα πάρκα αλλά και σε κάθε ελεύθερο χώρο, και όχι μόνο μέσα στη πόλη και όχι μόνο τρέξιμο αλλά και ποδήλατο και περπάτημα στο βουνό και πολλά ακόμα.
Αλλο ένα μέρος για τρέξιμο, ιδιως το καλοκαίρι είναι ένας ωραίος παραλιακός δρόμος, οπως ο δρόμος Περίσσα - Αγιος Γεώργιος στη Σαντορίνη, ο δρόμος στην παραλία της Πλάκας στην Νάξο, ο δρόμος στην Πολλώνια της Μήλου ή ο δρόμος μετά τον Πλατανιά στα Χανιά. Δρόμοι που είναι άδειοι νωρίς το πρωί, ιδανικοί για τρεξιμο! Αλλα όπου και να παει κανείς διακοπές, σίγουρα θα βρεί εναν ιδανικό δρόμο για πηλάλημα! Ακόμα και μια παραλία με βρεγμένη και πατημένη άμμο (πχ Σχοινιάς) είναι οτι πρέπει.
Αλλα και γύρω απο μια λίμνη, εφόσον υπάρχει δρόμος η μονοπάτι, οπως είναι ο δρόμος στη λίμνη των Ιωαννίνων ή μια απο τις αγαπημένες μου διαδρομές σε υψόμετρο 1000 μέτρα, ο δρόμος γύρω απο την Eibsee, την οποία περισύ κατάφερα να περπατήσω και φέτος εχω σκοπό να τρέξω, τουλάχιστον μέχρι την μεγάλη ανηφόρα στα μισά της διαδρομής...
Πριν απο μερικά χρόνια, το ίδιο μοναδική ήταν η διαδρομή στη ρίζα της Πεντέλης απο την παλιά Πεντέλη μέχρι τον Κοκκιναρά. Τωρα βέβαια δεν υπάρχει πια το δάσος, αλλά ζούμε με την ελπίδα κάποτε να ξαναεμφανιστεί... Μέχρι τότε, μπορούμε να ξεπατωνόμαστε στηρίζα του Υμηττού, απο την Αγ. Παρασκευή μέχρι την Καισαριανή, τουλάχιστον όσοι είνα κοντά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου